Sfeerimpressie HKC/Ons Eibernest – KCR

Dat onze selectie een aardig balletje kan gooien, dat wisten we al. Maar dat er zoveel muzikaal talent in deze groep schuilgaat, dat wisten we niet. Het is een minuut of vijf na afloop van het gewonnen duel tegen de Haagse Ooievaars, het bier vloeit rijkelijk en daar ontstaat een prachtige variant op het mooie lied: “Oh oh Den Haag, mooie stad achter de duinen..” Onze bikkels maken ervan: “Oh Oh Den Haag, mooie stad zonder punten..”. Lachen natuurlijk. Helaas moesten enkele dames van de thuisploeg door toegesnelde beveiligers worden gekalmeerd, anders was er na de brute moord op de gebroeders De Witt opnieuw een lynchpartij de geschiedenisboeken ingegaan met de Hofstad als plaats van delict ( De Witt ?? Ja ja rampjaar, 1672, radeloos , reddeloos, redeloos, een klassieker in alle geschiedenisboeken, komt het niet bekend voor even Wikipedia raadplegen).  Het waren trouwens dezelfde dames die met schuim op hun mond de wedstrijd waren begonnen en daarmee werden beloond met twee gele kaarten. We zijn wat dat betreft zeer benieuwd naar de uitslag van het urineonderzoek, maar dit terzijde.

Dit keer niet naar een akelig leeg topsportcentrum in het Haagse(zoals twee weken geleden naar Die Haghe), maar naar een vertrouwd adres: Steenwijkhal. We hebben er zelf in een grijs verleden menig oorlog uitgevochten. Wel verrassend dat er meer KCR-supporters waren dan thuispubliek. Opnieuw dus een voormalige Haagse korfbalgrootmacht in verval, zo was onze conclusie.

Maar nu : het eerste. Na een minuut of tien op voorsprong, daarna nooit meer achtergestaan. Maar mensenkinderen, wat bleef het lang zenuwslopendverhoogdehartslagjebijteraljenagelsbijaf spannend. Telkens twee doelpunten voor, maar steeds die nare thuisploeg die langszij kwam. Vlak voor tijd weer twee voor. Stip tegen – mis. Potje binnen zo dachten we op de tribune. Maar de scheids van dienst dacht daar anders over. Te vroeg inlopen, opnieuw nemen, nu wel erin. Nog zo’n veertig seconden. Schot op de mand, klok terug naar 25 seconden, opzettelijke overtreding van een Ooievaar, strafworp. Maar ja , al drie gemist deze wedstrijd. Arie, “Alle ballen zijn voor Arie”, bleef rustig ( zelf heb ik niet gekeken..) en benutte de stip: 16 – 18 ,klaar, gewonnen.

Heerlijk, heerlijk. We staan nog altijd veilig, nog vier wedstrijden te gaan waarvan drie thuis, dat moet echt goed komen.

Wat valt er verder te vermelden ?

Een paar geweldige doelpunten. Vincent met een driedubbel tegendraads effect waardoor de bal uit een onmogelijke plek toch de korf vond; een geweldige één twee tussen Karin en Arie, afgerond door de laatste. Good old Mulder, eerste balcontact, binnen. Maar wat ons vooral bij blijft: nog een seconde of vier op de klok, Anita heeft de bal in het voorveld en mikt de bal met één hand over een verbijsterende tegenstander heen: doelpunt. Nog nooit eerder gezien.

Haagse pestventjes op de tribune pal tegenover ons. Ze kregen na afloop een ha(r)telijk applaus van onze selectie.

Verder: een fantastische KCR-bank die intens meeleefde met het eerste, goed zo mannen en vrouwen, dit helpt echt.

Het tweede trouwens leek met een achterstand van vier doelpunten in de laatste tien minuten te gaan verliezen, maar niet dus. Turbo erop, vier mooie treffers en een punt gewonnen.

Tsja, we beginnen inmiddels een gevreesde tegenstander in Den Haag te worden. Punten bij Die Haghe, punten bij Eibers, nog niet zo lang geleden onze vrienden van Futura van het kampioenschap gehouden en zo gaat het maar door.

Over de voormalige Trots van Zuid kunnen we vandaag geen mededelingen doen.

Nu even twee weken rust, dan weer lekker thuisspelen.

Tot zover,
Kabaal Club Ridderkerk.