Sfeerimpressie KCR – IJsselvogels
Pfff, wat werd het nog spannend. Vanaf 14-10 werd het 14-11,14-12,14-13. We wisten, een puntje is genoeg, maar als dit zo doorgaat komt ook dat éne puntje nog in de knel vreesden we in de slotfase. Vlak voor tijd nog een vrije bal voor IJsselvogels – gelukkig erg mis. Naomi verovert vervolgens de bal terug op een manier zoals alleen zij dat kan en de winst is veiliggesteld.
Aanvankelijk zag het er totaal niet naar uit dat het op het laatst nog billenknijpen zou worden. KCR schoot uit de startblokken, de Vogels fladderden in paniek alle kanten op en in no time stond de score van 6-1 op het bord. De thuisploeg legde een aantal mooie lange aanvallen op het kunstgras terwijl de gasten vaak na één schot de bal weer kwijt waren. Toch werd niet echt doorgebeten. De ruststand van 9-5 was geruststellend, maar nog niet beslissend.
Een combinatie van te makkelijk gemiste strafworpen, onnodig balverlies en te vroeg ingezette gallery-play (dat laatste volgens een KCR-coryfee die zelf nog in het veld stond toen het laatste kampioenschap binnen werd gehaald, juni 2022) zorgden er vervolgens voor dat de Vogels in leven bleven en dus nog angstig dichtbij kwamen. Maar eind goed, al goed, na het laatste fluitsignaal was het kampioenschap én de promotie naar de overgangsklasse een feit.
Waarvoor de complimenten aan onze eerstelingen en de technische staf.
Wat viel ons op? De geweldige ontwikkeling die Lisa heeft doorgemaakt, heel stabiel en betrouwbaar en bovendien goed voor vier doelpunten waarmee ze zich topscoorder mocht noemen. Het supertalent van Siebe, naar we begrepen nog maar 17 lentes jong. Dat wordt nog wat. Zoals altijd was Jesse weer goed voor een aantal “onmogelijke” eenhandige doelpunten én voor een geweldige assist op Chloë zodat zij op een metertje vrij voor de paal kwam te staan: doelpunt. En ook Chloë maakt een mooie ontwikkeling mee. Natuurlijk kan het hier en daar nog beter, maar dat mag ook op haar leeftijd. Dat Marij en Naomi inmiddels vaste waarden zijn in het team wisten we natuurlijk al langer. Thomas heerste als vanouds onder de paal, Thijmen speelde misschien niet zijn gelukkigste wedstrijd maar bleef hard werken in dienst van zijn ploeg. Supercoach Steven had volle focus op zijn team, liet zich nauwelijks verleiden tot opmerkingen richting scheidsrechter (daar was overigens ook geen reden toe, prima scheids wat ons betreft) en hielp daar waar nodig zijn team over het dode punt. Overal om ons heen hoorden we: hier was de vereniging wel weer eens aan toe – en daar zijn we het hardgrondig mee eens. En lekker druk langs de lijn, we telden meer dan 200 mensen.
Verder sowieso een mooie KCR-dag. De laatste tien minuten van het sterk verjongde 2e waren meer dan vermakelijk en goed voor een prima winst op PKC, altijd lastig. Eerder op de dag wist U-19 (dat wil nog niet echt wennen hoor, U-19, we hebben het thuis nog gewoon over de A-1) zich veilig te spelen, belangrijk voor de ontwikkeling van onze toekomst. Opgeluchte en blije spelers, een foto om in te lijsten én twee glunderende coaches waren het gevolg. En aan de andere kant van het korfbalspectrum doen de (met alle respect) oudjes het ook goed: de veteranen van het 10e werden (opnieuw) kampioen, af en toe een beetje geholpen door jonge honden uit het 8e maar toch…… En top dat de technische commissie wat dat betreft ook aandacht besteedt aan ons laagste seniorenteam. Gesproken over het 8e team….: terwijl het eerste in Ridderkerk de titel veilig aan het stellen was, deed KCR-8 datzelfde, betrekkelijk anoniem in het verre Spijkenisse. En ongetwijfeld zijn er zaterdag nog meer mooie dingen gebeurd, maar het is onmogelijk om alles dat zich binnen onze mooie vereniging afspeelt te monitoren. Conclusie: een heerlijke KCR-zaterdag!
Sinds de afgelopen ledenvergadering een nieuwe voorzitter. Zoals bekend heeft Martijn Klootwijk de hamer overgenomen van Erik de Vries. Erik, bedankt voor de vele jaren van trouwe dienst en Martijn: heel veel succes. Voorzitter zijn is niet altijd de meest dankbare klus die er is, dus stoer dat je de uitdaging aangaat.
Inmiddels worden de dagen korter, vallen de bladeren van de bomen, is de zon weinig te zien en hebben we de eerste aankondiging van de Sinterklaasactie in onze mailbox zitten. Kortom, tijd voor de zaal. Een hardnekkig gerucht doet de ronde dat een groepje jeugdige KCR-leden met Joost als spil de thuiswedstrijden van het eerste gaat laten uitgroeien tot kleine korfbalfeestjes – we zijn echt benieuwd!
Tot zover,
Een meelevend KCR-lid.
