Week van de scheidsrechter

Vanaf 25 september tot en met 2 oktober is de week van de scheidsrechter.
Een goed moment om hier ook binnen KCR eens extra aandacht aan te besteden.
Het is al jaren een probleem binnen korfballand en ook bij KCR om elke week weer alle wedstrijden van een scheidsrechter te voorzien. De grootste uitdaging ligt daarbij zonder enige twijfel bij de senioren.   

De meest voorkomende reden dat het vinden van scheidsrechters niet echt een fluitje van een cent is ligt in het feit dat een wedstrijd leiden nou niet direct als leukste tijdverdrijf van de zaterdag wordt beschouwd.

Wel, dááraan kunnen we met z’n allen iets doen. Binnen én buiten het veld!
Laat me eens een paar dingen noemen (en denk nou niet dat ik op basis van eigen fluitfrustraties het volgende ga schrijven, want ik heb eigenlijk helemaal geen klagen en vind scheidsrechteren dan ook echt wel leuk): 

Laten we nu eens als uitgangspunt nemen dat we beslissingen van de scheidsrechter accepteren. Er bestaat geen enkele twijfel over dat een scheidsrechter er wel eens naast zit. Hij of zij kan écht niet alles goed zien. Overigens zijn er óók behoorlijk wat situaties die voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn. Dat vrijwel alle scheidsrechters hun best doen om de juiste beslissing te nemen lijkt mij een ongevaarlijke veronderstelling. Om in de emotie van het spel af en toe je twijfels te uiten over vermeende arbitrale dwalingen wordt door niemand erg gevonden. De manier waarop wél! Stel je gewoon even voor: iemand is bereid gevonden om (al dan niet voor zijn club) een scheidsrechterbeurt te vervullen, 113 kilometer bij zijn of haar gezellige zaterdagmiddag huis tuin en keuken vandaan. De wedstrijd begint en om de haverklap gaat er een speler van één van de teams, een coach of een toeschouwer met goed ontwikkelde stembanden helemaal uit zijn of haar dak. Flauwe grappen als het van alle kanten brillen aangereikt krijgen zijn geen zelden voorkomend verschijnsel en zeker geen pretje voor een scheids.
Ik zei het al, het is prima om ‘te overleggen’ over een vermeende verkeerde beslissing. Maar dat kan best op positieve wijze, zonder stemverheffing en gevolgd door acceptatie.
Er worden trouwens maar héél weinig wedstrijden verloren of gewonnen door een scheidsrechter. Een klungelende medespeler (en dat zijn we bij toerbeurt allemaal wel eens) kan echter op veel meer begrip rekenen dan die arme fluiter.
Wat zeker helpt om voor een positieve sfeer te zorgen en om de scheidsrechter met een goed gevoel naar huis terug te laten gaan is om de scheidsrechter collectief (spelers, coaches én publiek) te bedanken. Niet alleen bij die éne wedstrijd waar de scheids naar ons niet-objectieve oordeel bij uitzondering een keer goed werk afleverde, maar na élke wedstrijd. Er hebben toch altijd minimaal 16 spelers en dan ook nog coaches en toeschouwers profijt van zijn aanwezigheid. Zonder scheidsrechter wordt er tenslotte niet gespeeld. 

Kom op, laten we vanaf a.s. zaterdag met zijn allen het goede voorbeeld geven en zorgen dat scheidsrechters het leuk vinden om wedstrijden van KCR-teams te (komen) fluiten. Van het 1e tot en met F5. En wat zou het superleuk zijn als een positieve en sportieve sfeer op en om het veld tot een stormloop aan nieuwe scheidsrechters zou leiden. Alleen dán wordt er over tien jaar nog volop gekorfbald. 

 Vanaf 25 september tot en met 2 oktober: De week van de Scheidsrechter!