Historisch KCR weekend Sfeerimpressie verhuisweekend

We schrijven vrijdag 7 september 2018. In alle vroegte wordt de overdracht beklonken van de aannemer/gemeente naar KCR. Alhoewel het nog vroeg in de ochtend was, werden er volgens een betrouwbare bron vijf flessen champagne doorheen gejaagd (Dom Perignon 2009 – leuk om eens te koekelen en dan kijken wat dit kost..).

Maar goed, van dit alles had de stoere verhuisploeg geen weet bij de start van de verhuisdag. Waarbij we direct Kelly en Bart alle lof moeten toezwaaien voor het coördineren van dit spektakel, dit is echt wel even iets anders dan twee palen opruimen na een wedstrijd, waar overigens sommige ploegen ook moeite mee hebben.

Als chauffeur was ingehuurd een zekere Marcel V., u gaat hem nog vaak tegen komen in deze impressie. Eerste shift: de keuken ontruimen. Martijn G. had alles keurig netjes in dozen verpakt ( niet dus, jammer, aandachtspuntje voor de volgende verhuizing) zodat allerlei losse keukenattributen verzameld moesten worden. Maar goed, het was nog vroeg, twee messen, drie glazen en een halve fles port wegen niet veel dus we konden op deze manier lekker warm draaien. Jammer dat Marcel V. heel de tijd zijn vrachtwagen liet doordieselen. Marcel meldde dat dit goed voor de motor is, wijzelf vinden dit stoer macho-chauffeursgedrag. Maar dit terzijde.

De tweede shift was van een totaal andere orde van grootte: de korfbalcontainer moest worden ontruimd. Gelukkig kon de laadklep van onze verhuiswagen bijna in de container komen, dus het inladen van de 183 palen ging vrij soepel. Hierbij werd een doorgeefketting gevormd die zijn weerga niet kent – zelfs tijdens de Watersnoodramp van 1953 werd dit niet vertoond. Waarbij we als een mooi bruggetje kunnen vermelden dat ook alle zandzakken die we ooit gebruikten om lijnen vast te zetten mee zijn verhuisd – die gaan we echt nooit meer gebruiken, tenzij de opwarming van de aarde veel, maar dan ook veel sneller gaat verlopen dan we nu verwachten. De hierboven vermelde diesel heeft daar overigens weer een klimaatsteentje aan bij gedragen.

Grote paniek bij aankomst op het mooiste korfbalcomplex van Nederland: op bevel van het hoofd stratenmakersgilde mocht onze vrachtwagen ons terrein niet oprijden. De klinkers waren nog niet gedroogd (zoiets geloof ik….) was de onbegrijpelijke reden. Daar stonden we dan met 183 palen, op 985 meter afstand van de door Jos de Vos persoonlijk ontworpen palenkooi ( een kooi die inmiddels is voorgedragen voor het beste industriële ontwerp van 2018 ). Sommige verhuizers trokken wat witjes weg, een snelle rekensom leerde ons dat het handmatig verplaatsen van de palen 4 uur en 36 minuten in beslag zou gaan nemen. Eén persoon bleef ongelooflijk rustig tijdens deze uitdaging: Marcel V. Hij maakte een praatje met het hoofd stratenmakersgilde en even later parkeerde er een soort combinatie tussen een vorkheftruck en shovel vlak voor onze verbijsterde verhuisploeg. Alle 183 palen erop, vastbinden met lijnen van een compleet seniorenveld en daar ging onze reddende Engel, dwars over veld 4 van Slikkerveer ( is een tijdje niet te gebruiken, bandensporen van 12 centimeter diep) op naar de Voskooi. Probleem opgelost.

Marcel V. had het verder heel de middag over een “Geniaal Idee”, dat coûte que coûte in het sfeerverslag vermeld moest worden. Navraag leerde dat het hier in feite ging om een doodordinair geval van omkoping. Hoofd stratenmakersgilde werd in ruil voor zijn medewerking een avondje uit beloofd met een dame uit onze selectie naar keuze, dit overigens zonder enige vorm van overleg met deze dames. Dat wordt nog wat.

Inmiddels ging de verhuizing vrolijk verder. Niet alles was even secuur ingepakt – zo kon het gebeuren dat een rekje met honderd mini-bingoballetjes uit een doos gleed. Toen bleek dat het stratenmakersgilde zijn werk goed gedaan had – de balletjes rolden keurig naar het laagste punt van de straat, en daar zit, u raadt het al, een put. Astrid K. wilde nog afdalen in het riool om de balletjes te redden, maar daar hebben we haar van af weten te houden. We verwachten de komende tijd weinig prijswinnaars bij de bingoavonden.

Martijn G. stond inmiddels te glimmen van trots achter zijn nieuwe bar. Een verhaal apart zijn de nieuwe kassa’s. Je hoeft niets meer aan te slaan, je zegt: “Kassa, twaalf bier” en de kassa verwerkt de order. Maar dat is niet alles. Een rekening op papier openen is verleden tijd, ook dit is in onze high- tech kassa volledig gedigitaliseerd. Onze penningmeester liet verder weten dat een openstaande rekening na twaalf uur automatisch van de rekening van het betreffende KCR-lid wordt afgeschreven, inclusief verschuldigde rente. Volgens ons mag dit in het kader van de nieuwe privacywetgeving helemaal niet, we stellen een onderzoek in.

Buiten blijkt het feit dat we rookvrije accommodatie nastreven nog niet tot iedereen is doorgedrongen. Bij onze buren overigens wel, zij hebben een enorme asbak gevuld met zand naast hun kantine aangelegd. Kijk, daar kunnen we nog iets van leren.

Bij zo’n verhuizing is het heel belangrijk dat traditionele rolpatronen niet worden doorbroken. Zo waren twee dames aanvankelijk heel goed bezig met het opbergen van kleding, handdoeken en dat soort zaken, totdat ze op het idee kwamen om een wagentje met zwenkwielen in elkaar te zetten. Iedereen weet: zwenkwielen aan de voorkant, de vaste wielen aan de achterkant ( of, meiden, was het nu andersom?). In ieder geval, wat je nooit, maar echt nooit moet doen, is één zwenkwiel linksvoor en de andere rechtsachter monteren, dat was nu wel het geval. Hilariteit alom, dat begrijpt u. Jammer dat we in het kader van de eerder genoemde AVG geen namen meer mogen noemen, echt heel jammer. Beide dames waren overigens blond, maar da’s natuurlijk puur toeval.

Ook de kinderhoek trok onze aandacht. Vroeger, toen de mannen van staal waren en de schepen van hout en de winters altijd koud, ja, vroeger kreeg je een blokkendoos en een tik op je vingers als je daarmee niet tevreden was. Nu echter is ook de kinderhoek compleet gedigitaliseerd. Daarbij hebben we vernomen dat heel slimme kinderen (tegenwoordig noem je dat hoogbegaafd) via hun gamecomputer de regie kunnen overnemen van het scorebord van het hoofdveld. Dat wordt lachen.

Een fantastische groepsfoto rondde deze heerlijke verhuisdag af.

Wat valt er nog meer te vermelden ? Vorige week zaterdag kreeg de op handen zijnde verhuisdag een geheel eigen dynamiek, waarbij voorwerpen met een groene sticker in de afvalcontainer terecht kwamen, zaken met een rode sticker op het gemeentehuis bezorgd werden en dingen zonder een sticker naar de Wereldwinkel werden gebracht. Dit leidde tot enige emotie, maar vandaag was het fijn om te zien dat iedereen weer met elkaar door dezelfde KCR-deur kon.

Ook was het vorige week zaterdag goed te zien dat zo’n beetje heel de vereniging aanwezig was om afscheid te nemen van het oude veld.

En nu, nu gaan we een nieuwe fase in. Ooit speelde de Trots van Zuid op het Afrikaanderplein, daarna op de Kromme Zandweg. Eenmaal aangeland in de Kuip (sommige mensen zonder historisch besef willen afscheid nemen van deze heerlijke voetbaltempel, onbegrijpelijk) klom de trots op tot de beste club van de wereld. Even geleden, maar toch.

Dat is wat ons betreft de missie voor de volgende fase van deze mooie vereniging: eerst een stabiele overgangsklasser worden, zoals onze hoofdtrainer laatst nog liet weten in een mooi interview in “De Combinatie”, maar daarna doorstoten tot de top van korfballand. Onmogelijk ? Echt niet, een vereniging uit Capelle die net wat jaren voorloopt op KCR bewijst dat dit kan. Alle randvoorwaarden zijn nu aanwezig.

Wij gaan ervoor. In dat kader is het echt heel jammer dat het eerste de punten in Zeeland moest achterlaten want ja, er werd afgelopen weekend natuurlijk ook gewoon gekorfbald. En graag hadden we geschreven dat dit historische weekend werd afgesloten met een klinkende overwinning van het vlaggenschip – het mocht niet zo zijn. Niet getreurd, volgende week op het fonkelnieuwe hoofdveld gewoon de punten pakken en dat de rest van de competitie blijven doen, hatsaflats.

Tot slot: heel, heel veel mensen hebben zich hard gemaakt voor het realiseren van onze nieuwe accommodatie. Maar toch willen we, zonder daarbij anderen tekort te doen,onze voorzitter een aparte vermelding geven. Jos, heel, heel goed gedaan, respect en complimenten.

Kabaal Club Ridderkerk,

Supportersvereniging KCR