Over de Pietentraining, de jonge honden van het zevende, winst van het eerste en meer: Sfeerimpressie zaterdag 2 december/Antilopen – KCR.
Soms, soms schieten alle superlatieven tekort om een sportweekend te omschrijven. We hebben er dit seizoen eventjes op moeten wachten, maar het afgelopen weekend was er zo’n eentje. De winst van het eerste in Leusden op het arme Antilopen was waarschijnlijk de belangrijkste overwinning die dit weekend te noteren viel, maar er gebeurde nog veel meer binnen onze heerlijke vereniging.
Zo ging om 11.00 uur onder grote belangstelling de Pietentraining van start in de Beverbol. De allerjongste KCR-leden konden zich uitleven op een prachtig parcours, waarbij telkens pakjes moesten worden overgebracht. We telden in de gauwigheid ruim 338 pakjes, niet niks dus. Wij zijn misschien gewend aan deze inmiddels traditionele training, maar spelers en ouders van bezoekende verenigingen die voor- of na het Pietenspektakel moesten spelen keken hun ogen uit. Alle lof dus voor het kangoeroeteam: Dagmar, Wesley, Dimitris, Willem, Pascal, Adrie, Suzanne, Klaudia, Cindy en last but not least Astrid: dikke complimenten. Met daarbij speciale dank aan sponsor Wai, die zoals elk jaar garant stond voor de presentjes die de kinderen aan het eind van deze heerlijke ochtend mochten ontvangen. En een aparte vermelding voor zaalcommissaris Henk Sagius, die middels een strak draaiboek het geheel in goede banen wist te leiden.
In dezelfde Beverbol liet ons laagste seniorenteam (KCR-9) zien dat leeftijd ( en hier en daar een beetje overgewicht..) relatieve zaken zijn. In een flitsende eerste helft werd ZKV totaal kleurenblind gespeeld, waarbij een aantal doelpunten op League-niveau te bewonderen was. Hoogtepunt: een sublieme doorloopbal van Lisa, die nog vlak voor de wedstrijd beweerde nooit een doorloopbal te kunnen maken. Zo zie je maar weer Lisa haha.
Later op de dag mocht ik wat mij betreft de openbaring van dit seizoen fluiten: KCR-7, een verzameling jonge honden die onder de bezielende leiding van Marieke de éne na de andere veel meer geroutineerde tegenstander over de kling jaagt. Ook Vitesse-5 moest eraan geloven, terwijl daar toch een inmiddels wit-grijze heer in speelde waar we vroeger zelf onze handen vol aan hadden. Maar ja, dat was vroeger. Opmerkelijk was dat het spel van onze zevendelingen zo opzienbarend was dat één van de toeschouwers ( we noemen geen namen maar zijn zoon Stefan speelt in het zevende) letterlijk van zijn stoel viel. Lachen, en niet zo’n beetje ook.
Na al dit moois moest het hoofdgerecht van de korfbaldag nog komen: de uitwedstrijd van ons eerste tegen het eveneens nog puntloze Antilopen, een wedstrijd die met recht een degradatieduel genoemd mocht worden, ook al zitten we nog vroeg in het seizoen. Gelijk de Afrikaanse Masai-krijgers die met hun vervaarlijke speren echte Antilopen hachelijke momenten kunnen bezorgen, zo joeg de ploeg van Glenn vanaf de eerste minuut op de thuisploeg, een thuisploeg die daar totaal geen antwoord op had. Al na 15 minuten mocht KCR zich verheugen in een 10-3 voorsprong. Eindresultaat: een klinkende 25 – 11 overwinning. Eerstelingen: gefeliciteerd en knap gedaan. De stijgende lijn was de laatste wedstrijden duidelijk waarneembaar, maar mooi dat dit nu ook punten heeft opgeleverd. In de woorden van onze hoofdcoach: eindelijk loon naar werken. Heerlijk was dat op hetzelfde moment de Trots van Zuid in een zinderend duel de punten eindelijk weer eens in de Kuip wist te houden.
En nu ? Zaterdag opnieuw een do-or-die wedstrijd, uit tegen Oranje-Wit, nog puntloos. Maar nog meer dan wij zullen de Dordtenaren begrijpen dat deze wedstrijd gewonnen moet worden, dus dat belooft wat. Dat onderschatting niet op zijn plek is behoeft geen betoog. Een blauw-rode, luidruchtige invasie in het Dordtse is zeer gewenst !
Tot zover,
Kabaal Club Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR.
