Sfeerimpressie Die Haghe – KCR.

28 januari 2019 | Kabaal Club Ridderkerk

Tsja, vorig weekend stralend weer, inktzwart sportweekend, dit keer alleen maar regen buiten maar mensenkinderen, wat een heerlijke sportgebeurtenissen. Snel beginnen met een huiskamervraag: hoeveel is: ( 3 x  2) – 2?  Winnaar krijgt gratis frisbee voor de komende thuiswedstrijd van het eerste.

Pieter Droogleever Fortuynweg 22, Den Haag, sportcampus Zuiderpark, topsporthal, daar moesten we zijn afgelopen zaterdag. Topsporthal, we verwachtten volgepakte tribunes, alles geel en zwart, rondvliegende ooievaars, Bengaals vuur, gekkenhuis, het ging per slot van rekening om misschien de laatste kans van de thuisploeg om nog een beetje aan te kunnen haken. Maar wat bleek ? Van de 2000 zitplaatsen in de weliswaar prachtige, maar ook kale topsporthal waren zo’n 30 stoeltjes bezet door Die Haghe supporters, en dat was het. Voor de jonge honden van de Kabaal Club, versterkt met Thomas W. en Reno K., was het dan ook een koud kunstje om KCR het gevoel te geven dat het een thuiswedstrijd speelde. Zeker ook omdat de hoofdtrainer van de kangoeroes zes KCR-beachvlaggen, twaalf spandoeken en een vlaggenlijn van 40 meter had meegenomen. Maar ja, het ging immers om een heus degradatieduel.

Tijd voor de volgende huiskamervraag: wat is de relatie tussen Pieter Droogleever Fortuyn uit de eerste zin van dit verslag en de Trots van Zuid ? Niet gelijk google erbij halen nu, maar gewoon gaan graven in je eigen kennis. Een Trots die vandaag trouwens de omhooggevallen mannetjes in Zwarte Piet Pakjes alle hoeken van het mooiste stadion van Europa liet zien, maar dit terzijde.

Na opnieuw een knappe overwinning van het tweede gaan we er eens goed voor zitten: kan het eerste de teleurstelling van de laatste twee wedstrijden van zich afzetten en de punten meenemen uit de Hofstad ? Daar leek het in de eerste helft zeker op. Veel rebounds, daardoor aanvallen die lang konden worden voortgezet en een aantal fraaie doelpunten. Zo noteerden we een heerlijke pass van Stephan over de voor-verdedigende dame van Karin heen, waarna onze aanvoerster heel koel het kansje van dichtbij wist te verzilveren. Vier voor in de rust, dat hadden we deze competitie nog niet meegemaakt. Verder was het goed te zien dat Sabine Vlasblom, startend in de basis dit keer, zich schijnbaar moeiteloos aanpaste, bijna foutloos speelde en twee treffers liet noteren. Dit laatste  tot grote vreugde van de bank.

Na de rust werd bij een stand van 15 -22 zelfs een gat van zeven treffers verschil geslagen, kat in het Haagse bakkie zou je denken. Maar nee, te slordig en ongeconcentreerd verdedigen met een tsunami aan vrije ballen en strafworpen tegen zorgde ervoor dat de thuisploeg zeven keer op rij kon scoren en bij 22 -22 langszij kwam. Een bloedstollende slotfase volgde. Drie doelpunten op rij van achtereenvolgens Anita, Remon en Stephan – de laatste uit een heerlijke doorloper-  zorgden gelukkig weer voor wat lucht. De thuisploeg kroop echter weer  terug tot 24 -25. Remon parkeerde vervolgens zijn tegenstander en wandelde bijna naar de paal voor wat we dachten de beslissende treffer. Tot afgrijzen van alle meegereisde supporters rolde de bal over de rand van de mand maar ook naast de korf. We vreesden voor opnieuw de gelijkmaker – Die Haghe verprutste echter de volgende aanval en nu was het wel Remon (vanavond weer ouderwets op dreef met acht treffers) die de wedstrijd definitief in het slot gooide. Mark mocht vanaf de stip ( hij heeft ons advies: “oefenen op strafworpen” klaarblijkelijk ter harte genomen) de eindstand bepalen op 24 -27.

Een zwaarbevochten overwinning, zo noem je dat dan. Of punten weggehaald voor de poorten van de hel, ook mooi. Maar het zorgt er wel voor dat we nu weer aan de veilige kant van de rode degradatiestreep staan. De marges zijn echter klein, het kan zomaar spannend blijven tot de laatste wedstrijd, we gaan het zien.

Wat valt er verder te vermelden ?

Een aantal KCR-leden verliet de tribune nadat het tweede was afgelopen. Het eerste was blijkbaar niet de moeite waard “omdat het vorige week zo slecht was”, zo hoorden we. Begrijpen we echt niet.

Een hilarische struikelpartij bij het oplopen van de thuisploeg, waarbij een Haags E-spelertje een heer van Die Haghe-1 wist te tackelen op een manier waarop Theo Laseroms zelfs in zijn beste jaren jaloers op geweest zou zijn. Wie ? Theo Laseroms dus.

Ach, Die Haghe, toch een voormalige korfbalbolwerk. Eerste team: zeven gespeeld, nul punten, tweede team, idem….. Sic gloria transit, zo wisten de oude Romeinen al op te merken.

Op nu naar GKV. Dat zal een andere wedstrijd worden dan afgelopen zaterdag. Alle vertrouwen erin dat de punten in De Wissel blijven.

O ja, antwoord op de vraag uit het begin van dit verslag is 6-2. Zes twee dus..

Tot zover,
Kabaal Club Ridderkerk.
Supportersvereniging KCR.