Sfeerimpressie eerste finaleweekend

Mensenkinderen, wat een heerlijke zaterdag was het.

De B-1, op weg naar de hoofdklasse, mocht de spits afbijten. In een heel goed bezette Fakkel gierden aanvankelijk de zenuwen bij beide ploegen door de zaal, zodat het niveau niet echt hoog was en de doelpunten dun gezaaid bleven. Vitesse had de zenuwen het eerst onder controle en liep uit naar 0-3. Net op tijd kwamen onze Beetjes in hun spel en wisten bij 3-3 terug in de wedstrijd te komen. Ruststand 4-4. Na de rust noteren we een heerlijk doelpunt van Siebe en een gelijk opgaande strijd. In de allerlaatste minuut schiet Chloë de B-1 naar een dik verdiend gelijkspel: 10-10. Alles nog in eigen hand dus.

Direct na afloop bereikt het nieuws ons dat de A-1 in haar uitwedstrijd Valto met 17-25 heeft opgegeten. Dat kan niet meer verkeerd gaan. Ook het derde neemt alvast een voorschot op de eindoverwinning: een keurige 13-19 winst. Het tweede redt het niet.

Daarna tijd om toe te leven naar de wedstrijd van het eerste. Als de bus om 16.10 uur het parkeerterrein opdraait stuiteren daar al een half uur een aantal meereizende D- en E spelers in de rondte (erg leuk trouwens, al die jonge gasten en meiden mee in de bus!). We bemerkten dat ons dreigement “zonder shawl kom je de bus niet in” door velen zeer serieus was genomen, lachen. In no-time alle shawls uitverkocht, heerlijk. Iedereen netjes op tijd, waarbij de directeur-generaal van De Fakkel, Ad F., twee seconden voor 16.30 uur kwam aanscheuren. Dochterlief had in oefenwedstrijd haar pols op meerdere plaatsen gebroken en moest dus even naar het ziekenhuis. Gips erom en gewoon mee, kijk, dat zijn echte bikkels. De sfeer was direct prima. Bij Bergen-op-Zoom tijd om het ballonnenlint in orde te maken. Een kolfje naar de hand van de hoofdtrainer van de kangoeroes. Al gauw zetten 253 ballonnen de halve bus klem, zodat voor sommigen ademhalen heel lastig werd, laat staan even de benen strekken in de bus. Hoofd vuurwerkzaken vraagt chauffeur of we via België kunnen rijden om even wat vuurwerk in te slaan met het oog op het naderende kampioenschap op het veld. Verzoek afgewezen.

Middelburg. Chauffeur rijdt voorbij sporthal De Sprong. U-turn. Chauffeur rijdt opnieuw voorbij de sporthal. Enige stress bij het eerste, maar de derde poging is raak. Alleen door het uitwerpen van het noodluik in het dak van de bus krijgen we de vervolgens ballonen naar buiten. Een blauw-rode vloedgolf rolt De Sprong in. Vloedgolven, daar weten ze in deze regio trouwens alles van, maar dit ter zijde. ONDO start direct de koude oorlog, door ons eerst het eerste vak toe te wijzen, daarna het laatste vak, vervolgens het derde vak en daarna weer het eerste vak. Dat vergeten we niet, ONDO heeft inmiddels het bericht gekregen dat we zaterdag in de Drievliethal spelen. Eenmaal geland in het juiste vak jagen we een aantal verdwaalde Swift supporters eruit. Onder leiding van Craig van R. wordt ons vak in een rap tempo omgetoverd tot een onneembare KCR vesting, prachtig. Tussendoor wordt onze aanvoerder bijna de zaal uitgestuurd omdat hij met een bal loopt te stuiteren tijdens de voorwedstrijd, Swift 12 tegen Bal door de Mand 10. Pffff.

Inmiddels zijn ook de KCR auto’s gearriveerd, het uitvak zit bommetje vol. We gaan beginnen. De omroeper van dienst vermeldt alle kampioenschappen van ONDO van de laatste drie jaar, dus het duurt even voordat de eerste bal wordt gegooid.

Bam, 0-1, Remon. Bam, 0-2, Mark. Bam, Sabine schiet de eerste van negen erin, 0-3. Bam, Floris-Jan Bode Bos gooit met zijn rug naar de paal met één hand de bal door de mand. Even denken we: dit wordt een appeltje-eitje-Zeeuwse babbelaar wedstrijd. Niet dus. Het eerste aanvalsvak valt stil, niet-te-missen kansen worden gemist en bij 7-7 kunnen we opnieuw beginnen.

12-12: rust. Na de rust noteren we het tweede slimme doelpunt van Demi, die dankbaar gebruik maakt van een ONDO-heer die voor de tweede keer tussen haar en tegenstander gaat staan en zo het verdedigen opheft. Dank je wel, zegt Demi heel vriendelijk. ONDO coach ontploft, tsja….

En dan staan we opeens met 24-21 achter, het gat dreigt te groot te worden. Mark, die langs de kant zichzelf weer heeft opgeladen knalt 24-22 binnen. Sabine, natuurlijk weer Sabine (schotpercentage in de tweede helft 95%) maakt in no time gelijk, zo haar tegenstander een slapeloze nacht bezorgend. Opnieuw Mark zet ons op voorsprong, maar weer gelijk. Een Vriendenschaar scenario (de klok staat inmiddels op 1 minuut) dreigt.

Niet dus, want “Sab” schiet weer een bal erin, 15 seconden nog. Prachtige ontlading bij Sabine. Vader Vlasblom vlak naast ons heeft inmiddels een roze wolk om zijn hoofd hangen. Snappen we, mag ook ! Maar verdorie, weer een tegendoelpunt. Laatste aanval. Remon dolt tegenstander en gaat voor de vrije doorloper, we zien dat er nog drie seconden op de klok staan. Door ons – maar vast en zeker ook door het hoofd van Remon flitst het beeld van twee eerder gemiste doorlopers en een gemiste strafworp – maar onze Buzz Beater blijft ijskoud en rondt bekwaam af. Gelijk het eindsignaal.

Het KCR-vak ontploft, de D- en E-spelertjes weten niet wat ze meemaken. Wij ook niet trouwens, man, man, man. Na afloop willen alle Deetjes en Eetjes op de foto met spelers van het eerste en een handtekening bovendien. Prachtig. Bekijk vooral alle heerlijke foto’s op de site van dit spektakel, met dank aan onze hoffotograaf Conny.

De bar is voor ons. Om 21.30 uur alles en iedereen weer in de bus gepropt, ook de ballonnen. We rijden bijna weg zonder de dames van het eerste, die stonden nog even hun haar te föhnen, tsja.

De terugreis was niet dat je zegt ongezellig. Terug in ons vertrouwde clubhuis doen we nog een paar drankjes….

Wat valt er verder te melden over het afgelopen sportweekend? Op zondagochtend vliegt de bolide van Max opnieuw in de fik, Max was not amused. Daarna naar een zonovergoten Rotterdam voor een heerlijk marathondag. De Trots van Zuid verzorgt de kers op de sporttaart door de Heraclieden alle hoeken van het verschrikkelijke kunstgrasveld te laten zien.

Inmiddels zijn de voorbereidingen voor aanstaande zaterdag al in volle gang, maar daarover later meer.

KCR, een heerlijke vereniging.

Tot zover,

Kabaalclub Ridderkerk,

Supportersvereniging KCR