Sfeerimpressie Reeuwijk – KCR
Sporthal De Meerkoet deed ons denken aan vervlogen tijden. Tijden waarin er nog in drie vakken werd gekorfbald met een bruine, leren bal met een veter erin. Strafworp op 4 meter en Eibernest altijd kampioen van Nederland. Houten kantines met blubber en gras op de vloer. Geen zaalkorfbal maar microkorfbal. De Trots de beste van Europa én de wereld. Die tijden dus. Maar knus was het wel. Bij het ophangen van een paar spandoeken bouwden we direct een heel leuke band op met het team van de week van de thuisploeg. Verder zagen we vlak voor onze ogen dat het zoontje van de scheidsrechter van dienst (ouder dan zes jaar zal hij niet geweest zijn, dat zoontje dus, niet de scheidsrechter) mocht controleren of de door Reeuwijk digitaal aangeleverde acht spelers inderdaad dezelfde waren die in het echt aan het warm lopen waren. Dit we verzinnen we niet hoor. Een lieve mevrouw met een microfoon was moeilijk te verstaan (dat kwam misschien ook door onze sirene?) maar we begrepen toch dat het ging over de opstelling van de beide teams. Floris-Jan terug in de basis, Gaby nog niet – een weekje of twee nog schat ze in.
Na ruim 10 minuten 1-5 voor. Vooral verdedigend veel sterker dan de thuisploeg zo stelden we vast. Dit gaat een makkelijke overwinning worden voelden we aan. Maar door soms slordig aanvalsspel was de ruststand toch “maar” 10-14. Heerlijke doelpunten van aanvoerder Floris-Jan (uit de sprong achter de paal) en van Jesse (eenhandig doelpunt uit de rebound van zijn eigen gemiste doorloper).
Het was zaak om direct na de rust een beslissend gat te slaan, zodat de thuisploeg niet het idee zou krijgen dat er toch nog wat te halen zou zijn. Steven begreep dit als geen ander. Hij deed wat we al zo vaak zagen dit seizoen – plekje bij het aanvalsvak zoeken, de aanval bij de hand nemen en twee doelpunten erin coachen. Niet toevallig waren het beide topscoorders (Naomi D, goed voor vijf treffers) en Floris (die zijn rentree opluisterde met een heuse zevenklapper) die goed waren voor deze beslissende doelpunten. Want na de 10-16 was de wedstrijd definitief gespeeld. Veelzeggend was het feit dat de eerste treffer van de thuisploeg na de rust pas viel na 12 minuten. Maar liefst vijf wisselspelers kregen vervolgens speelminuten waarbij Reeuwijk niet meer in het stuk voorkwam. Via 11-20 werd tenslotte de eindstand van 13-23 bereikt. Luc was goed voor zowel de laatste als de een-na-laatste treffer en dat was goed om te zien. Jesse maakte zonder twijfel het mooiste doelpunt van de avond – een achterwaarts genomen doorloopbal waarbij hij dus al voorbij de paal was.
De andere uitslagen in de poule bevestigden het gevoel dat we al voor deze wedstrijd hadden: hoogstwaarschijnlijk gaat er een heel duidelijk “linkerrijtje” en “rechterrijtje” ontstaan.
Zaterdag wacht de eerste tegenstander uit het linkerrijtje: onze vrienden van Oranje-Wit komen langs in De Wissel. De ploeg uit Dordt haalde afgelopen zaterdag net niet de 30 treffers, dus onze bikkels kunnen hun borst nat maken. Binnen de Kabaalclub al heel de week koortsachtig overleg: gaan we entree heffen aanstaande zaterdag? Want we zijn zeker niet vergeten dat we een paar jaar geleden € 12,50 moesten betalen om binnen te kunnen komen bij Oranje-Wit, waarbij bovendien ons hoofd vuurwerkzaken Marcel M. zeer onaangenaam werd behandeld door de zaalwacht van dienst. Zo, de toon is gezet!
De A-1 pakte een zwaar bevochten punt in de uitwedstrijd tegen KOAG. Onze twee (!!) jeugdteams uitkomend in de hoofdklasse, de B-1 en C-1 hadden het zwaar maar dat is geen schande. De punten gaan vanzelf komen.
Zo, de kop is er vanaf – zaterdag dus de eerste echte test voor onze hoofdmacht. Uit zeer betrouwbare bron hebben we vernomen dat onze hoofdsponsor in eigen persoon aanwezig zal zijn, dus winst is echt de enige optie. We gaan ervoor.
Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR.
