Sfeerimpressie KCR – Oranje Wit

Direct maar naar de eerste huiskamervraag: was het doelpunt in de buzzer van onze balgoochelaar:

                        0 Het mooiste doelpunt van de wedstrijd;

                        0 Het doelpunt van het jaar;

                        0 Het mooiste doelpunt dat ooit in De Wissel is gemaakt?

Voor wie er niet bij is geweest of voor wie het nog niet heeft teruggezien: de stand is 15-9, nog een minuutje of vijf, de wedstrijd lijkt gespeeld. KCR is in de aanval, nog een seconde of vijf op de schotklok. Naomi schiet, maar de bal mist de korf. Thomas lijkt met zijn rebound uit het plafond te vallen, tikt de bal weg, laat deze één keer stuiten om deze vervolgens uit de draai met één hand richting de korf te gooien in een ultieme poging om nog op tijd de mand te raken. De mand raken? De bal ploft gewoon binnen. Thomas wordt vervolgens bedolven onder het halve eerste en de hele reservebank. Verbijstering op de tribune: klopt het wat we net hebben gezien? Het grappige is als je het doelpunt terugkijkt dat je ziet dat Steven al staat te juichen als de bal nog maar net onderweg is richting de paal. In één woord: korfbalmagie.

Maar laat dit geweldige doelpunt ons niet te veel afleiden van de belangrijkste conclusie van deze avond: het eerste slaagde glansrijk voor haar eerste examen van deze nog prille zaalcompetitie door Oranje Wit, van te voren toch ingeschat als lastig te nemen horde, naar een kansloze nederlaag te spelen.

Het begin was flitsend: na vijf seconden liet Floris de eerste van zijn (opnieuw!) zeven treffers noteren (waarbij we toekomen aan de tweede huiskamervraag: wie scoorde ooit een sneller doelpunt voor KCR?). Na de snelle gelijkmaker waren daarna de doelpunten lange tijd schaars – tot de laatste drie minuten voor de rust. In no time liep de thuisploeg uit van 5-4 naar 9-5. De negende treffer van Thomas (een “onmogelijke” doorloopbal) was daarbij vermeldenswaardig.

Na de rust werd de ploeg uit Dordt vervolgens vakkundig kapot gespeeld. Nooit werd het verschil kleiner dan vier treffers, nooit kwam de overwinning dus in gevaar. Opnieuw viel hierbij de enorme reboundkracht op van onze eerstelingen. De tegenstander van Femke heeft volgens ons geen bal gepakt onder de paal. In de laatste minuut liet onze Griekse international een soort korfbalvariant zien op de Panenka-penalty uit het voetbal: een met één hand genomen strafworp. DJ Rob liet vervolgens de Sirtaki door De Wissel galmen – prachtig moment.

Prachtig was ook het enorme kabaal dat geproduceerd werd door de super-enthousiaste harde kern van de C-1/C-2 ploeg. Na afloop hebben deze giganten beloofd dat zij alle thuiswedstrijden van zich zullen laten horen – we kijken daar nu al naar uit. Zaterdagavond trouwens een heerlijke scheidsrechter die de wedstrijd perfect aanvoelde. Ook dat mag wel eens gezegd worden.

Zaterdag weer een thuiswedstrijd tegen een tegenstander (Erasmus) die zeker niet onderschat mag worden: de ploeg uit Rotterdam is nog ongeslagen en staat op slechts een puntje afstand van ons vlaggenschip. Maar we leven met vertrouwen toe naar het komend weekend.

Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR