Sfeerimpressie laatste wedstrijden….

Na een wat ons betreft heerlijk zaalseizoen in onze “eigen” Wissel zijn we alweer een tijdje buiten bezig. Zoals vaker was de herstart van het veld een beetje aarzelend. Weer wennen aan het buitengebeuren en na de eerste wedstrijd gelijk een onderbreking van twee weken. Bovendien niks meer om te spelen. Pas vorige week in Rhoon hervonden de eerstelingen hun ritme. Prima wedstrijd, voortdurend beter, alleen het beslissende gat kon maar niet geslagen worden. Verder noteerden we onbeholpen verdedigende acties van de thuisploeg. In de slotfase leek het alsnog verkeerd af te lopen, maar het was Mark (die als reserve in de rust achteloos 12 ballen achter elkaar erin schoot) die de laat opgelopen achterstand neutraliseerde waarna  Anita Rood Wit Albrandswaard de doodsteek gaf: 17 – 18.

Opmerkelijk: na de rust stonden er gedurende een minuut of vijf zeven KCR spelers in het veld. Op zijn gemakje kwam toen Good Old Mulder aangewandeld. “Seniorenbeleid hè”, meldde hij, “langere rust, heerlijk”. Gekker kon het niet worden, zo dachten wij. Toch wel, want pas nadat Stephan weer in het veld stond meldde zich onze hoofdcoach aan de zijlijn. Moest zijn tweede broodje kroket nog even wegwerken was de boodschap. Doet ons denken aan Michel K, maar dat terzijde.

Dan afgelopen zaterdag. Zelden zo’n mooie rood-blauwe wervelwind meegemaakt. Het arme Fortis, in degradatienood en helemaal afgereisd uit Oost-Souburg ( daar zijn ze toch wel gewend aan wat wind..) werd zeker in de eerste helft totaal van het veld geblazen. We hoopten op dertig doelpunten voor de thuisploeg, dat werd net niet gehaald (27-16).

Mooi om te zien: in haar één na laatste thuiswedstrijd opende Karin de score, daarna ingetogen juichend met dat éne gebalde vuistje; Mulder die daarentegen even later een heerlijke doorloop vierde met een echte oerkreet en Mark die zijn tegenstander tot wanhoop dreef met een schotpercentage van 91,34873 %, zo hebben wij geanalyseerd. Ook was het goed om te zien dat Demi weer speelminuten kreeg in het eerste.

Maar nu: op naar zaterdag. Natuurlijk krijgen alle spelers die stoppen de juiste aandacht, maar als je er twaalfduizendtweehonderdvijfenveertig minuten ( bron: Vincent de K.) hebt opzitten in het eerste (huiskamervraag: om hoeveel wedstrijden gaat het hier?) dan verdien je iets extra’s. Dus Karin, dat wordt een ronde met de platte kar door Ridderkerk en omstreken, een toespraak van de burgemeester en wat ons betreft een driedikke knuffel van Jamie Dornan. We rekenen op begrip van Remon.

Wel, tot zover. Het spreekt voor zich dat het zaterdag bomvol is op ons heerlijke complex.

Kabaal Club Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR