Hoe sportpark Ridderkerk ontploft
Opnieuw een gouwe ouwe….
Naar aanleiding van het opnieuw plaatsen van de sfeerimpressie GKV – KCR twee weken geleden hebben we veel verzoekjes gekregen om nog een impressie af te stoffen. We zijn het archief ingedoken en hebben de impressie van de kampioenswedstrijd tegen Futura gevonden, mei 2017, een in vele opzichten legendarische sportmaand. Was deze zaterdag de mooiste dag uit de geschiedenis van KCR? Zou zo maar kunnen.
Volgende week gelukkig weer een echte wedstrijd voor het eerste, we kijken er naar uit.
————————————————–
Hoe het Reyerpark ontploft:
Sfeerimpressie KCR – Futura
Geweldig, geweldig, de dubbele missie van dit seizoen (handhaven in de zaal, kampioen worden op het veld) is geslaagd. Waar moeten we beginnen ? Bij de zenuwslopende wedstrijd zelf, bij de aanblik die ons veld bood, bij de feestbeesten van Futura, aanvankelijk gehaat maar inmiddels in ons hart gesloten, bij de afscheid nemende mensen ? Moeilijk, moeilijk, moeilijk.
We gaan toch een poging wagen.
I De preparty.
Vrijdagavond. Meer dan twintig KCR-fanaten meldden zich na de oproep van de supportersvereniging om het veld om te toveren tot een onneembare blauw-rode vesting. Allen: bedankt! Eén van de dingen die moesten gebeuren was het opblazen van 1500 ballonnen. Veel van deze ballonnen werden gevuld met helium. Al snel had een aantal jonge honden in de gaten dat het inhaleren van een vleugje helium een heerlijk effect geeft. Ondanks waarschuwingen hier voorzichtig mee om te gaan hanteerden deze jeugdige KCR-jeugdleden het volgende ritme: vijf ballonnen, daarna 10 cc helium inhaleren. Rond de klok van tien uur moest een aantal van deze heliumsnuivers van veld drie geplukt worden, nog slechts gekleed in hun onderbroek. Desgevraagd verklaarden zij op zoek te zijn naar de Zeeuwse trekpaarden om deze te voederen: ze zouden morgen immers de zware taak krijgen om de platte kar met daarop de gehele selectie door de regio Ridderkerk te trekken. Tsja….
Bij het huiswaarts keren werpen we een laatste blik op ons veld, waarna we het zeker wisten: hier komt geen tegenstander ongeschonden vandaan, zelfs niet ene Maarten van D., hierover later meer.
II De party zelf.
Schitterend lag ons veld erbij, gekoesterd door een voorzichtig voorjaarszonnetje. Als eerste ploeg op deze dag mocht de E-2 strijden om het kampioenschap. Dit gebeurde in alle vroegte al om 09.00 uur. Het arme RWA werd met maar liefst 16-5 verpulverd. Klasse van onze Eetjes !
Daarna was het de beurt aan B-2 om de titel binnen te halen. Aanvankelijk ging het moeizaam, maar toen in de loop van de tweede helft zo’n 70 a 80 toeschouwers zich rondom veld 2 geschaard hadden en heel veel kabaal gingen maken trok de B2 ploeg, fanatiek gecoached door Kaj en Panagos de wedstrijd naar zich toe. Wat ons betreft een glansrol voor een ontketende Bas (wat een bikkel is dat zeg) en natuurlijk Britt, die in deze hectiek heel koel een beslissende strafworp wist te verzilveren.
Daarna was het toeleven naar de het hoofdgerecht: KCR 1 – Futura 1. Zoals inmiddels bekend stond, na de wedstrijd in Den Haag, deze ploeg heel hoog op de ranglijst: “meest gehate tegenstanders van KCR”. De brute aanslag op Yvonne en de nare stukjes op hun site richting KCR lagen hieraan ten grondslag. Dat het een vriendelijke wedstrijd zou worden was dan ook niet de verwachting.
Nadat de rood blauwe rookwolken waren opgetrokken, opende KCR met het Dirk Kuijt scenario: scoren in de 38e seconde. Simone was het die het sportpark ( zo’n 350 toeschouwers zijn geteld..) voor het eerst liet opveren. Daarna was KCR voortdurend de bovenliggende partij, maar een beslissend gat werd niet geslagen. Geslagen werd er wel door de hierboven vermelde M. van D, die onze geliefde Griekse international Panagos Iliadis van achteren aanviel op het moment dat de bal al op weg was naar het andere vak. Onze topcoach Glenn The Man stormde verontwaardigd het veld in, Remon moest door drie spelers worden vastgehouden, Panagos bleef de rust zelve. Geen kaart, geen reprimande, niks. Wel stond de wedstrijd nu echt op scherp.
Rust – Eén doelpunt slechts voor. Helemaal gerust waren we er nog niet op.
Zeker niet toen de Futuristen in de tweede helft brutaal op voorsprong kwamen en tot twee keer toe de marge op drie verschil wisten te brengen. Precies op het juiste moment bracht Glenn de juiste wissels in. Michelle werd ingebracht op het moment van een vrije worp. Resoluut eiste ze de bal op en knalde de 18-18 binnen. De andere invalster, Karin Lagendijk (net als Michelle ook optredend in haar laatste KCR- wedstrijd) speelde een belangrijke rol bij de totstandkoming van de winnende treffer. Laatste minuut, knullig balverlies in de aanval. Karin zette voor het laatst in haar loopbaan de turbo erop, ging tijdens het uitverdedigen van Futura drie keer een duel aan en heroverde de bal. Een paar seconden laten kreeg Buzz Beater Remon de bal in de hoek van het aanvalsvak en kogelde de winnende goal binnen. De Futuristen verprutsten de volgende aanval – afgelopen.
Daarna totale vreugde en een heerlijke chaos op het sportpark. Schitterende huldiging op het podium, zanger Fred Willemsteijn haalde alles uit de kast, topsfeer dus. Maar: de bedoeling was dat de gehate tegenstander Futura ongezien van ons veld zou afdruipen. Niet dus. De Hagenezen ontpopten zich als echt feestbeesten en waren niet weg te slaan. Eén van de hoogtepunten van het feestje: de hele ploeg van Futura op een picknicktafel, luidkeels het legendarische lied “Oh oh Den Haag mooie stad achter de duinen”meebrullend. Van dit optreden is inmiddels een nu al legendarisch filmpje in omloop. U begrijpt het, de vrede is gesloten en de Futuristen hebben een plekje in ons KCR hart gekregen. Ja, ook gij Maarten, de ultieme wil om te winnen is prijzenswaardig, in het veld maak je daarmee alleen geen vrienden. Maar dat doen we daarna dan maar haha.
Kers op de kampioenstaart: vuurwerk afgestoken vanachter het podium. “Nee, ik weet nergens van”, verklaarde Marcel M. met een stalen snuit even later.
Inmiddels meldden zich de eerste Disney-figuren voor het feest.
Het bleef vervolgens op het KCR veld/in de kantine nog lang, lang onrustig!
Simone, Michelle, Karin: bedankt, we gaan jullie missen, heel erg missen.
III The after party.
Heel, heel ontspannen werden we deze zondagochtend voor het eerst sinds dertig weken wakker. Hoe kan dat?? Simpel. De Trots van Zuid en de Trots van Ridderkerk allebei kampioen, heerlijk. Geen spanning meer dus.Na de late brunch naar het KCR-kampioensterrein. En kijk, dat is mooi, veel van de preparty bikkels zijn er nu weer, beetje rommel opruimen!. Zelfs nog een achtergebleven Futura speler gevonden, treinkaartje gegeven. Was helaas niet die heel leuke dame, zie hieronder.
Wat valt er verder te vermelden?
- Topcoach Glenn troffen we aan in een zeer intiem gesprek met een erg ,erg leuke Futura dame. Grote kans zo hoorden wij, dat deze dame volgend seizoen bij ons komt spelen. Wie was deze dame ? Ze had na afloop een geinige wijde bruine broek aan!
- De liefste korfbaldame van Zuid-Holland stond helemaal klaar, slechts gehuld in haar KCR-bikini, om de parachutesprong te ondernemen. Belt vliegveld Zestienhoven op: te veel wind om te springen. Wat een onzin, jammer.
- Twee geweldige pupillen van de week, Ranomi Bom en Ylse Vlasblom, samen goed voor meer dan 1500 verkochte frisbees, heel goed gedaan meiden, echt heel goed.
- Zanger Fred W. sloot zijn repertoire af met een vrij onverwacht nummer. Wij hebben niet het idee dat dit nummer ( Er moet een kroket in een broodje, zoiets was het geloof ik.. ) bij alle KCR leden thuis gedraaid wordt.
Hartelijke groet aan onze nieuwe vrienden van Futura,
Tot zover.
Kabaal Club Ridderkerk,
Supporters Vereniging KCR