Sfeerimpressie KCR – Albatros

Grote drukte bij de dierenambulance afgelopen zaterdagmiddag. Rond een uur of zes kwam daar een melding binnen van een groep gedesoriënteerde albatrossen, waggelend aangetroffen ergens in het Reyerpark. De dieren waren, zo leek het, op weg naar hun broedplaats ergens aan de Oude Maas in de buurt van Zwijndrecht, maar konden de juiste route niet vinden. “Waarschijnlijk tegen de geluidswal van de A-16 opgevlogen”, zo meldde een ambulance-broeder.

Maar wij weten beter. In de tweede helft werden de gasten uit Zwijndrecht vakkundig kapot gespeeld door de ploeg van Steven, een ploeg die tot nu toe veel beter presteert dan menigeen voor de competitie had verwacht. Vandaar dat het team uit Zwijndrecht met nul punten én twee gele kaarten in de tas suizebollend de weg naar huis moest zien te vinden.

Maar laten we eerlijk zijn: daar zag het in het eerste kwartier totaal niet naar uit. Normaal gesproken is de albatros een vogel die pas na een zeer lange aanloop op toeren komt, maar daar was aan het begin van de wedstrijd niets van terug te zien. Later hoorden wij dat de gasten al om 11.30 uur uit het zicht van iedereen aan hun warming-up begonnen waren, hetgeen de verrassend goede start van de rood-witten verklaart. Gesteund door heerlijk luidruchtige supporters liepen de gasten binnen acht minuten uit naar een 0-3 voorsprong. Bij de stand van 3-6 in minuut 19 noteerden wij nog: KCR onderliggende partij. Maar onze bikkels weigeren te capituleren en rechtten de korfbalrug. Vijf minuten voor de rust zorgden een treffer van Femke en twee doelpunten van Floris, die zich in deze fase een ware aanvoerder toonde, voor de ruststand van 7 -7. Daar kon iedereen met een KCR-hart goed mee leven, heel goed zelfs.

Na de rust een totaal ander spelbeeld. De thuisploeg zette de turbo erop een liep in no-time uit naar een 12-7 voorsprong. Dit (net als vorige week) opnieuw met een bevlogen coachende Steven naast het aanvalsvak. Vermeldenswaardig hierbij een doorloopbal van Jesse die nét paste na een fraaie pass uit het voorveld en een doelpunt van Thomas terwijl hij echt pal onder de paal stond. En laten we het steunende werk van de dames niet vergeten te benoemen. Met name Naomi & Naomi liepen zich de longen uit het lijf om de mannen in scoringspositie te brengen. Ook bijzonder was het feit dat de gasten niet op de hoogte leken van de regel dat er niet aan de paal gehengeld mag worden op het moment dat er geschoten wordt. Dat leverde binnen twee minuten twee strafworpen op voor Floris-Jan (het leek net of we naar een herhaling aan het kijken waren, geinig) en voor de bezoekers twee gele kaarten. Tsja.

Conclusie: twee gespeeld, twee gewonnen, vier punten, 33 goals voor, 27 tegen. Prima!

Nu is het wel zaak om met beide voeten op de grond te blijven. Jeugdige overmoed ligt op de loer. Zo noteerden we uit de mond van de speler die vorige week met een witte arm speelde en zaterdag met een zwarte (volgende week blauw hebben wij gehoord): als dit zo doorgaat spelen we volgende jaar ereklasse. Zelf denken wij dat er nog heel wat water door de Maas moet stromen voordat dat zover is. Eerst volgende week maar weer eens zien te winnen.

Wat gebeurde er nog meer afgelopen zaterdag? Om 09.30 uur bevolkten vier-en-dertig (34!) kangoeroes het veld. Wij vinden dit inmiddels normaal, maar veel verenigingen zullen hier jaloers op zijn. Nieuw dit jaar daarbij: oud-selectiespelers die onze allerjongsten de juiste schottechniek aanleren. Zo hebben wij o.a. onze hoofdcoach al gespot, maar ook Simone R. en Wendy O. Hoe leuk is dat als je drie jaar bent ?

De A-1 speelde een heerlijke wedstrijd en blies KCC totaal van het hoofdveld af. Weliswaar KCC-A2, maar toch. Volgende week wacht onze jeugd de topper tegen PKC, altijd lastig.

Ook de C-1 staat netjes bovenaan. Dat was te merken ook. Man, man, man, wat een heerlijke druktemakertjes in dit team. Tot lang na de wedstrijd van het eerste maakten zij ons clubhuis onveilig. Da’s een mooi bruggetje naar onze horeca-afdeling, die de grote drukte rond etenstijd met een glimlach doorstond en professioneel afhandelde.

Verder was de tussenstand bij de wedstrijd tussen Twist-2 en ons vierde na een minuut of twintig bijzonder; 0-0, nul-nul, de brilstand dus. Nu is dit vierde een zogenaamd vriendenteam, dus er was niemand uit deze ploeg die deze droevige tussenstand deelde met anderen, laat staan dat er namen genoemd werden van spelers uit het betreffende aanvalsvak. Dat doen wij natuurlijk ook niet. Wel liep er in het bewuste aanvalsvak een speler rond die vorig seizoen nog tien doelpunten in één wedstrijd maakte. En wie was het nu die dit verhaal rondbazuinde? We geven een hint: scootmobiel.

De kers op de taart was zaterdag natuurlijk de masterclass die de Trots van Zuid ons voorschotelde. Onze hoofdsponsor Arjan K. zo hoorden wij was daarbij persoonlijk aanwezig. Wel heeft hij beloofd bij alle komende thuiswedstrijden van KCR gewoon weer “bij ons” aanwezig te zijn.

Samengevat: een top-sportweekend.

Tot zover,

Kabaalclub Ridderkerk,

Suppotersvereniging KCR