In Memoriam Piet Klootwijk

24 september 2020 | Nieuws, Van het Bestuur

In Memoriam

Piet Klootwijk

Maandag 21 september is Piet Klootwijk overleden. Piet is 75 jaar geworden.

“Het zou mooi zijn als ik op 22 augustus nog mijn 75e verjaardag mag meemaken”, zei hij een aantal maanden geleden tegen me. Zijn gezondheid ging toen wederom achteruit. Piet tobde al jaren met zijn gezondheid, maar iedere keer kwam hij er toch weer bovenop. Uiteindelijk ging zijn fysieke gesteldheid vooral dit jaar hard achteruit.

In het voorjaar heeft hij nog veel mensen gesproken, die hij nog een laatste groet wilde doen. “Ik ga door zolang het kan. Het liefst nog tot die 75e verjaardag”, waren zijn woorden. Piet heeft dat uiteindelijk toch nog kunnen meemaken.

Daarmee kwam de vechter in Piet naar boven. Streven naar het maximale, dat is waar hij voor stond. En zo hebben velen hem ook gekend. Zeker al die spelers die hij korfbaltraining heeft gegeven. Of de mensen met wie hij in commissies of bestuur samenwerkte. Want bezig zijn met korfbal, dat was zijn lust en zijn leven.

Als speler begonnen bij Sagitta en later bij Kinderdijk. Daar heeft hij zijn vrouw Corry leren kennen.  Zijn korfbalpassie lag meer bij het trainen en regelen van korfbalzaken dan bij het spelen zelf. Daarin kon hij zijn korfbalideeën kwijt.

De eerste selectie waar hij training aan gaf was bij Bolnes. We hebben het dan over de jaren ’70 van de vorige eeuw. Na een periode van 4 jaar Bolnes ging Piet verder het trainerspad op. Achtereenvolgens ging hij aan de slag bij De Kapellen (nu KCC), RWR (nu RWA), Ventura Sport en DSO. Piet was duidelijk een clubtrainer. Hij voelde zich verbonden bij de club waar hij aan het werk was. En vaak bleef hij daardoor ook langer aan zo’n club verbonden.

De binding met Bolnes is altijd gebleven, zeker ook omdat zijn kinderen Linda en Martijn daar waren gaan korfballen.

Vader en zoon kwamen elkaar dan in de competitie ook wel eens tegen. En dat was natuurlijk vaak mooi voer voor discussies. Vele bijzondere wedstrijden zijn gespeeld en kampioenschappen zijn behaald. Naast clubtrainer was Piet ook betrokken bij de selectieteams van het KNKV.

Piet Klootwijk, een korfbalman in hart en nieren!

Uiteindelijk keerde Piet weer terug bij Bolnes om daar weer aan technisch beleid te werken. Zijn ervaring van de andere clubs nam hij mee en paste hij toe bij Bolnes.

 Ergens was er nog een droom. Het was eind 2008 dat Piet mij een mailtje stuurde, of ik nog één keer samen met hem energie wilde steken in het bijeenbrengen van de drie Ridderkerkse korfbalclubs. Op die manier zouden we het korfbal in Ridderkerk nog beter op de kaart kunnen zetten. Eén grote sterke hoog spelende korfbalclub, liefst op een mooie nieuwe accommodatie met een sporthal.

Die handschoen hebben we samen opgepakt. Waar het uiteindelijk toe heeft geleid kunnen we nu allemaal zien. KCR, een club waar we trots zijn.

Ook Piet was heel trots dat we dit bereikt hebben. Korfbaltechnisch kon het altijd nog wel beter. Daar had hij uitgesproken meningen over. Het kon beter en er zat meer in.  Zo kenden we Piet. Altijd beter en het maximale eruit halen.

Laatst had ik hem nog aan de telefoon. Hij vertelde dat hij zo blij was dat het gelukt was om de komende zaalperiode De Wissel helemaal tot onze beschikking te hebben. “Ik ben er trots op, dat we dit als KCR toch allemaal voor elkaar hebben gekregen”, zei hij.

Het was vlak voor de oprichting van KCR in 2011. Piet had aangegeven dat hij na 50 jaar trainen geven het welletjes vond. Piet Lagerwaard kwam met het idee om daar een speciaal afscheid voor te regelen door alle clubs uit te nodigen waar hij trainer was geweest. Een fantastische onvergetelijke avond was het resultaat. Het was mooi dat vele spelers van de betreffende clubs erbij konden zijn. Ter gelegenheid van dat afscheid is er een apart magazine uitgegeven: Piet.

Een magazine over 1 man, 5 clubs en 100 verhalen. Het was Piet ten voeten uit. Mooie herinneringen  van mensen die hem hebben gekend, verhalen van zijn kinderen Linda en Martijn, zijn zus Ria en tekeningen van zijn kleinkinderen. Opa Pietza!, schreef kleindochter Stella bij haar tekening.

Piet heeft niet alleen de fusie in gang gezet. Hij is de grondlegger van technische zaken geweest bij KCR. Vele mailtjes en stukken tekst zijn van zijn hand verschenen.

En regelmatig, ik denk herkenbaar voor velen, als er dan midden in de nacht weer een mail gestuurd was door Piet, moest je die mail eerst goed lezen om te begrijpen wat hij bedoelde. Wel ging hij er altijd vanuit dat je antwoordde. Hij eindigde steevast met “verneem je reactie wel”. Niet wetend dat hij zijn lezer soms zwetend achterliet met wat hij eigenlijk wilde. En om hem er even over te bellen, daar moest je wel de tijd voor nemen. Voor je wist zat je een uur met hem aan de telefoon.

Piet wilde altijd het beste voor de club. Dat stond altijd bovenaan. Daar deed hij het voor. En soms zag hij zaken anders. Je kunt het eigenwijs noemen, maar hij stond achter zijn standpunt en daar ging hij voor. Hij maakte van zijn hart geen moordkuil. Hij zei het recht voor zijn raap. Maar wel altijd in het belang van de club.

Piet, een clubmens en korfbaldier pur sang.

Tot het laatst aan toe wilde hij graag alles weten. Ook laatst nog. Hij wilde graag het volledige competitieprogramma van alle KCR teams in een Excel bestand. Dan kon hij er nog eens goed naar kijken en puzzelen. Vond hij leuk.

Het is ongeveer het laatste wat Piet heeft gedaan op zijn laptop. Eerst en vooral op het veld en later achter de laptop en in commissies heeft Piet zijn sporen achtergelaten in de korfbalhistorie.

 

Wij zullen `m missen, die korfbalvriend Piet!

 

Piet Lagerwaard en Jos de Vos