Sfeerimpressie KCR – VRIENDENSCHAAR

Net niet. Nét niet. Maar wat waren onze eerstelingen er zaterdagavond dicht bij, handhaving in de overgangsklasse. Drie minuten voor tijd immers knalde Demi, één van de uitblinkers aan KCR zijde, haar zevende treffer én de 23-22 voorsprong binnen, gevolgd door een vreugde-uitbarsting zoals alleen onze Demi dat kan laten zien. Heerlijk. Toen dachten we: potje is binnen. Vlak daarvóór had Floris-Jan de thuisploeg voor het eerst in de tweede helft op voorsprong gezet, tot grote vreugde van een bom- en bom volle Fakkel. Het was diezelfde Floris-Jan die bij de stand van 15-19 de ijzersterke slotfase van het eerste inzette. Na die 16-19 voelde je op de tribune als het ware dat de wedstrijd nog in het voordeel van KCR kon gaan kantelen. Eindelijk vielen ook in het tweede aanvalsvak de doelpunten op het juiste moment. De achtervolging werd nadrukkelijk ingezet en het was Remon (wat was hij zaterdag met acht treffers en een tomeloze inzet op dreef !) die bij 21-21 de ploegen op gelijke hoogte schoot. Daarna dus twee keer de voorsprong, waarna de wedstrijd zoals inmiddels bekend drie minuten te lang duurde. Dat de teleurstelling groot was is begrijpelijk.

Maar los van de uitslag: wat een heerlijke ambiance zaterdag in de “oude” Fakkel. Al om 10.00 uur was de Kabaalclub bezig als een veredeld verhuisbedrijf. Busje van de hoofdsponsor volstouwen en op naar de Fakkel. Om de afstand naar de Fakkel te verkleinen nam ons hoofd vuurwerkzaken annex teammanager Marcel M. de rotonde op de Populierenlaan linksom. Moet kunnen, zo meldde hij. Daarna maakten vele handen licht werk, zodat de Fakkel er al snel uitzag als een KCR-hal. Dank aan iedereen die heeft meegeholpen.

Al een uur voor aanvang volle tribunes – het was goed te zien dat velen gehoor hadden gegeven aan de omroep om massaal het eerste te komen steunen. En omdat ook een luidruchtige schare Vriendenschaar supporters hun weg naar de Fakkel hadden gevonden was de sfeer zoals deze hoort te zijn bij een degradatieduel. De senior-manager van de Fakkel, Ad F, meldde dat zo’n 400 mensen de tribunes hebben bevolkt. Heerlijk was het oplopen van de F-jes en kangoeroes. Reken maar dat dit mega-spannend is als je drie jaar bent. Want zo jong was de jongste kangoeroe ( staat over 15 jaar in het eerste, let maar op. Wout is zijn naam). Mooi dat daarbij iedereen ging staan en klappen. We denken dat veel van deze spelertjes nu nog staan te stuiteren.

Daarna een furieuze start van KCR ( 2-0 voor met bovendien een gemiste strafworp tussen de twee openingstreffers in), en zo hoort dat ook in een thuiswedstrijd. Vriendenschaar raakte echter niet in paniek, kwam bij 3-3 langszij en trok langzaam maar zeker de wedstrijd naar zich toe. Een paar spijkerharde duels en een nare blessure voor een speler van Vriendenschaar waren een smet op een verder bloedstollende eerste helft. In de tweede helft al gauw een voorsprong van vier treffers voor Vriendenschaar, een voorsprong die dus op karakter door de thuisploeg gedurende de laatste tien minuten werd teniet gedaan – maar het bleek niet genoeg, net niet.

Alles weer in het busje en steun bij elkaar zoeken in ons eigen vertrouwde clubhuis. Al snel landde het besef dat ons vlaggenschip nog altijd het lot in eigen handen heeft. Twee duels tegen het Middelburgse ONDO (alweer dus Middelburg, we waren daar nog maar kort geleden) op 9 en 16 april moeten ervoor zorgen dat handhaving in de overgangsklasse alsnog wordt bewerkstelligd. Onze gewaardeerde voorzitter meldde zaterdag al direct: we gaan met een bus en als het nodig is met twee bussen. Of drie. Kijk, dat waarderen we. Houdt mededelingen over de busreis goed in de gaten. (Inmiddels is bekend dat we eerst uitspelen, 9 april dus).

00.28 uur, de adrenaline is inmiddels aardig uit ons systeem en de hartslag weer enigszins normaal. “Piep” zegt onze telefoon. Onze aanvoerder stuurt dit bericht, we nemen het integraal over:

“Beste KCR-supporters,

Wauw.. wat was het weer waanzinnig om voor een volle Fakkel te spelen. Jullie waren de grote winnaar. Elke goal werd gevierd en 50 minuten lang vol support. Ik heb genoten van jullie. Helaas was het resultaat niet waar wij op hebben gehoopt, maar we krijgen nog een kans tegen ONDO. Ook dan hebben we jullie support weer nodig ! Nogmaals dank en schrijf 9/16 april alvast in de agenda.

Was getekend door:

Remon,

Aanvoerder KCR 1”.

Diepe zucht, een mooiere afsluiting kan niet, zo lijkt ons. Dank je wel Remon en heel graag gedaan.

Tot zover,

Kabaalclub Ridderkerk,

Supportersvereniging KCR.