Sfeerimpressie Nova uit

Het staat 12-14, onze eerstelingen zijn bezig met een ware belegering van de korf van de thuisploeg en staan op het punt om de wedstrijd definitief te doen kantelen in Ridderkerks voordeel. De verdediging van Nova is in staat van volledige ontbinding en weet niet anders te doen dan grijpen naar grove en dus ontoelaatbare middelen. Zo krijgt Mark te maken met een combinatie van een bodycheck en kopstoot, waar menig ijshockeyer uit de NHL jaloers op zou zijn. Strafworp dus, en misschien ook wel een kaart, toch? Maar nee, Mark wordt bestraft met nota bene een aanvallende fout. Briesend en met stoom uit zijn oren moet Mark even naar de kant. Op zich ook een prachtig sportmoment, we stonden er met onze neus bovenop. Onze voorzitter in eigen persoon spreekt kalmerende woorden richting onze topschutter, Mark haalt diep adem en mag er bij het volgende fluitsignaal weer in. Eerste balcontact: bam, doelpunt. Oerkreet en borst tegen borst vreugdesprong met zijn mattie Marvin. Korfbal is dus echt geen sport voor mietjes, mooi niet. Volgende actie Mark: strafworp mee. Een mooi ingestudeerde gemiste strafworp volgt, waarna Remon uit de gewonnen rebound de bal krijgt toegespeeld en van afstand (want dat is toch veel mooier dan een saaie strafworp, niet?) de 12-16 binnen ramt. Klaar, wedstrijd gespeeld en punten binnen haha. Dat de thuisploeg in de ultieme slotfase nog een beetje tegenstribbelt mag de pret niet drukken.

Na het eerste fluitsignaal duurde het even voordat ons vlaggenschip vat kreeg op de tegenstander. Slim wisselen van Patrick zorgde ervoor dat de juiste poppetjes op de juiste plek kwamen te staan en steeds meer kwam het initiatief aan onze kant. Sabine zorgde met echte Sabinedoelpunten (middenafstand vrij staan: altijd raak) ervoor dat het aanvankelijk stroef draaide eerste aanvalsvak ook zijn doelpunten meepikte. Rust: een 10-8 voorsprong. Iemand van KCR die langs de kant stond en ooit een ingewikkelde coachopleiding heeft gevolgd en dus echt verstand van zaken heeft , voorspelde het volgende: als je nog zo’n helft speelt, win je met 20-16……Tsja.

Verder voerden wij in de rust een heel ontspannen gesprek met onze aanvoerder over het bierassortiment van de thuisvereniging. Op onze vraag of hij zich niet op de wedstrijd moest focussen, antwoordde hij doodleuk: ”Dat ben ik ook aan het doen hoor”. Wij twijfelden daar enigszins aan, maar met zeven doelpunten op het scoreformulier bleek het met die focus wel goed te zitten. Een heel bijzonder scoreformulier dit keer overigens, maar dat begrijpen alleen de echte ingewijden.

Wij als supportersvereniging mochten dit keer meerijden met onze voorzitter. Vereerd voelden wij ons. Zoals dat hoort bij een voorzitter bleek hij te beschikken over een dikke bak met natuurlijk een hightech navigatiesysteem. Maar nee, dat gingen we niet gebruiken, vrouw van voorzitter zou vanaf de achterbank de navigatie onder haar hoede nemen. De hightech installatie werd gebruikt om heel hard de Stones te spelen. Prima allemaal…. totdat we De Bilt binnenreden en het vanaf de achterbank klonk: we zijn er. Nu wisten wij toch zeker dat we in Bilthoven moesten zijn. Maar ja, je bent gast en wil je dan eigenlijk niet mengen in wat leek een aanstaande echtelijke ruzie. Toch lieten we heel voorzichtig de locatie aan onze chauffeur zien die onze Goekel-mevrouw inmiddels tevoorschijn had getoverd. Onze voorzitter bleef ijselijk rustig en nam een u-turn op een plek waar dat zwaar verboden was. Dit met gevaar voor eigen leven en dat van zo’n 6 tot 7 andere weggebruikers. Daarbij zwaaide hij vriendelijk met zijn penning naar opgewonden automobilisten die inmiddels overdwars op de A-28 stonden en zette de weg voort naar De Tweelingen in Bilthoven waar we netjes op tijd arriveerden. Pff…..

Wat valt er verder te melden over het afgelopen weekend? Een nederlaag voor de B-1! Tsja, dat kan een keer gebeuren natuurlijk. Het zesde maakte maar liefst 20 doelpunten, da’s niet niks. De A-3 en het tiende tikten de twintig net niet aan en het elfde haalde haar eerste punten binnen. Verder schotelde op zaterdagavond de Trots van Zuid een bloedstollende wedstrijd aan ons voor met natuurlijk een happy end. De volgende dag stoomde Max op van de laatste plek naar plek nummer twee, ook prachtig.

Erg jammer dat er tussen de weekenden altijd vijf dagen zitten, maar we worstelen ons daar dapper doorheen.

Zaterdag KV Apeldoorn op bezoek. Winnen betekent aanhaken bij de top drie, verlies betekent een plek in de grijze middenmoot. Ergo: verliezen is geen optie, zaterdag niet, de week daarna niet, eigenlijk alle komende veldwedstrijden niet. Dus druk op de korfbalketel, heerlijk.

Tot zover,

Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR