Sfeerimpressie RWA – KCR.

Man, man, man, als dit zo doorgaat zullen niet alle supporters het einde van het seizoen halen. Na de benauwde thuiswinst tegen Maassluis vorige week volgde afgelopen zaterdag opnieuw een Hitchcock-waardige thriller tegen Rood Wit Albrandswaard. En nu we toch bezig zijn met clichés: Houdini, als hij het gezien zou kunnen hebben, zou trots geweest zijn op de toverbal waarmee Naomi in de allerlaatste seconde van de wedstrijd alsnog RWA in rouw dompelde.

Pas zondagmiddag rond de klok van twee waren hartslag en bloeddruk weer normaal, om na  de klok van drie uur weer pijlsnel omhoog te gaan. Daarover later meer.

Vol goede moed afgereisd naar het zonnige Rhoon. RWA was nog puntloos, vorig jaar vrij gemakkelijk gewonnen in Rhoon en ons team is in de winning mood. Aangekomen zagen we veel KCR-supporters (prima) en een scheidsrechter met een fluorescerende commando-vechtpet. Mmmm, daar hebben we het niet zo op. Dat wordt straks wel duidelijk.

Al na tien minuten begrepen we dat het ook vandaag geen appeltje-eitje-walk-over-kat-in-het-bakkie zou worden. Pffff….

Na een kwartier een uniek incident, zeg maar Incident met een hoofdletter “I”. Tijdens een veelbelovende KCR-aanval landde plotsklaps een drone in ons aanvalsvak. Nu hoor ik u denken: “”Haha, dat zal wel”, maar dit is echt gebeurd, we hebben het zelf gezien. Slechts een heldhaftig optreden van de aanwezige beveiliging zorgde ervoor dat de drone niet tot ontploffing kwam. Uit luchtfoto’s bleek later dat de bewuste drone was opgestegen vanaf veld 3 van RWA, waarop zich een aantal jeugdige supporters van de thuisploeg bevonden. De Kabaalclub bezint zich inmiddels op represaille-acties als RWA ons prachtige complex komt bezoeken. Ons hoofd vuurwerkzaken, Marcel M, heeft al vergevorderde plannen wat dit betreft, maar deze houden we geheim. RWA kan meelezen. Trouwens, deze zelfde Marcel M. heeft nadat een leuke blondine naast hem kwam te staan niet veel aandacht meer gehad voor de wedstrijd, maar dit terzijde. Wel lachen toen we bemerkten bij wie deze dame hoorde….. (nadere informatie is te verkrijgen bij de Kabaalclub).

Maar goed, terug naar de wedstrijd. Na de rust gelijk, voor, gelijk, achter, weer gelijk, voor, en zo ging het maar door. Gek werden we ervan. Toen Demi twee minuten voor tijd de 12-13 binnen knalde ( was het verdedigd ? Nee, wist vader Mike, die dit toelichtte met een spelregel die wij nog niet kenden, maar goed, dat mag) leek de buit binnen. Wanhoop schot van RWA, rebound voor Arie – alle ballen zijn immers voor Arie – en een tegenstander die uit frustratie onze geliefde aanvoerder onder het kunstgras moffelde. Spelhervatting KCR dus. Net op dat moment was het de vechtpet (zie hierboven) die blijkbaar het gezichtsveld van de leidsman verduisterde, geen fluitsignaal en prompt de gelijkmaker van de thuisploeg.

Dat het daarna toch nog goed afliep weten we inmiddels.

Aan kop, haha, heerlijk. Wel lijkt het erop dat we de zwakkere broeders inmiddels zijn tegengekomen, dus benieuwd wat de komende wedstrijden ons gaat brengen. Een puntspeler die liever anoniem wilde blijven ( R. de V.) verklaarde na afloop met een stalen gezicht dat er geen enkele reden tot zorg is en dat de drie nipte overwinningen passen in een alles omvattend masterplan: komende tegenstanders het idee geven dat er wat te halen valt, alles in de laatste minuut winnen en kampioen worden met 14 punten en een doelsaldo van eveneens (plus) 14. Zou wel geinig zijn….

Zondag dus, de day after. Wedstrijd geanalyseerd, stand bekeken, alles onder controle. Max vloog nu eens niet uit de baan, de Trots binnen tien minuten 0-2 voor, een relaxte middag lag in het verschiet. Niet dus. Gelijk spelen tegen, met alle respect, FC Emmen, kan echt niet. In Emmen wonen 16.734 mensen, de enige bezienswaardigheid is een bijna failliet dierenpark dat niet kan tippen aan Blijdorp en pas twee jaar geleden drong het internet door in Emmen. Daar moet je overheen walsen met een nulletje of acht. We hopen dat alle spelers een steen van het naburige hunebed op hun rug hebben gekregen waarmee ze terug hebben moeten lopen naar Rotterdam. Zo, dat lucht op.

Vrijdagavond: jaarlijkse ALV. Onze inmiddels erevoorzitter Jos de Vos nam afscheid, jammer dat er niet meer leden daarvan getuige waren. Wat ons betreft was het hoogtepunt van de avond een werkelijk hartverwarmende,  ontroerende, in één woord grandioze  toespraak van Peter G.

Jos, bedankt, Erik succes.

Wel, dat was het voor deze keer. Zaterdag KOAG uit. Daar verbinden we de huiskamervraag aan: wie weet zonder te Koekellen wat deze afkorting betekent ? Niemand, zo denken wij.

Kabaal Club Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR