Sfeerimpressie uit de oude doos
Pffff…… lockdown, geen horeca, buiten al drie weken een ondoordringbare mist (is de zon er nog wel??) en geen vervolg van de zaalcompetitie. Je kunt nu twee dingen doen: gordijnen dicht en gaan zitten somberen, of zelf de slingers ophangen. Natuurlijk kiezen wij van de Kabaalclub voor het laatste. En wat helpt dan? Terugdenken aan onvergetelijke sportmomenten. Denk aan 6 mei 1970, 8 mei 2002 of 14 mei 2017. Of natuurlijk die legendarische zaterdag 17 februari 2018. Daar gaan we……. Pak eerst wat lekkers te drinken erbij hè
Mirakel in Gorinchem:
Sfeerimpressie GKV – KCR.
Er zijn saaie wedstrijden, normale wedstrijden en bloedstollendzenuwslopendejebijtalje nagelservanaf spannende wedstrijden. Maar soms, heel soms kom je een wedstrijd tegen waarvan het scoreverloop zo bizar is dat je het alleen gelooft als je erbij bent geweest. En dan nog is het de volgende dag moeilijk te bevatten. Zo moesten we zelf vanochtend het eerst weer even terugzien op de KNKV site, maar het stond er echt: GKV – KCR: 26-27.
In de rust hadden we elkaar al even aangekeken. 15-7 achter, weinig bezieling en een thuisploeg die vrij achteloos de ballen er in schoot. Hadden we niet beter in de kantine een biertje kunnen gaan drinken? Toen de marge in de tweede helft opliep tot tien (10!) doelpunten in het nadeel van ons eerste, ja op dat moment geloofde zelfs de harde kern van de Kabaalclub niet meer in de goede afloop.
Maar zie, toen kwam Het Breekpunt. Eerst werd een zuiver doelpunt van Yvonne afgekeurd, vervolgens sprong het scorebord zomaar van 26 naar 28 doelpunten voor de thuisploeg én stond de jurytafel een derde time-out voor GKV toe. Boze tongen beweren dat GKV voor deze wedstrijd een zekere Jillert Anema had ingehuurd om de boel te fixen. Dus niet. Supercoach Glenn reageerde scherp en furieus, een opstootje met de GKV bank dreigde.
Het eerste rechtte de rug, een paar wissels brachten nieuw elan en langzaam maar zeker ging de wedstrijd kantelen. Acht verschil, zes verschil, vier verschil. GKV raakte geen bal meer en het geloof was terug in het veld en op de tribune. Het KCR publiek nam de hal inmiddels over. Remon draaide rondjes om een wanhopige tegenstander, twee stippen en tweemaal raak door Stefan was het gevolg. Nog twee verschil. Jesse had precies één minuut nodig om de stand op gelijke hoogte te brengen, en dat tegen het heertje dat in de eerste helft een ware plaag vormde voor onze verdediging: 26 -26, met nog een minuut of wat te gaan. Wanhoop schot van GKV, Arie “alle ballen zijn voor Arie” van Pelt torende hoog boven alles uit en de bal was voor ons. Paniek in de GKV verdediging, opeens lag een GKV-heer op de grond (schwalbe zo analyseerden we snel) , Stefan kreeg de bal terwijl hij pal onder de paal stond. Onmogelijk om te scoren, toch ? Nee hoor, op miraculeuze wijze verdween de bal in de mand. Afgelopen, gewonnen. Zelden was de ontlading na afloop zo groot. Ook bij een nederlaag zou het eerste veilig zijn geweest, maar op deze manier handhaven met een schitterende overwinning en gewoon meer punten dan de concurrentie is natuurlijk veel fijner dan aan het einde van de rit je handhaven door een beter onderling resultaat of iets dergelijks.
Wat valt verder te vermelden ? De Veter van Marloes redde het eerste deze avond. Niet veel mensen zullen het hebben gezien, maar Yvonne speelde met twee verschillende veters. Want wat gebeurde er tijdens de warming-up ? Veter Yvonne brak finaal doormidden. Paniek in de tent, want de koffer van Marloes bevat zwachtels, pleisters, hechtdraad en injectienaalden, maar geen veters. Dus: eigen veter uit, gebroken veter van Yvonne in de eigen schoen en klaar. Hierboven beschreven we al dat het juist Yvonne was die het Breekpunt inluidde. Dus: reserveveters inslaan.
Verder was het heerlijk om te winnen tegen GKV, een ploeg met een coach die tijdens de veldwedstrijd weigerde om zijn opstelling te vermelden en het ook niet nodig vond om op te lopen. Tsja, dat komt ervan.
Hoogste tijd voor weer eens een huiskamervraag. Welke trieste gebeurtenis vond tijdens de Tachtig Jarige Oorlog plaats in Gorinchem, een stadje overigens met een prachtig historisch centrum. De eerste juiste inzending is goed voor twee frisbees voor het allerlaatste frisbeespektakel in de Fakkel tijdens de wedstrijd KCR – Rust Roest Is Al Gedregadeerd.
Team Happy Socks rekende gedecideerd af met Nexus, een ploeg die toch met hetzelfde aantal verliespunten aan de wedstrijd begon. Met name de eerste tien minuten na de rust waren indrukwekkend. De bikkels van het negende versloegen vervolgens koploper ONDO, mede dankzij vier doelpunten van de hoofdcoach kangoeroes, die na afloop wel aan de zuurstof moest. Onze derdelingen tenslotte boekten een zeer nuttige winst tegen HKC en hebben handhaving nu weer in eigen hand.
Volgt nu voor de meeste ploegen een nare breuk in de competitie, pas op 10 maart gaan we verder. Maar dat geldt niet voor team Happy Socks. Deze ploeg speelt a.s zaterdag uit tegen Maassluis (12.30 uur). Bij winst is het kampioenschap binnen handbereik. Dus: we verwachten heel veel steun voor deze jonge honden, ze verdienen het.
Aangezien de Trots van Zuid de punten in de Kuip hield kunnen we met recht spreken van een sportief topweekend.
—————————————————————————–
Zucht….mooi he? Maar deze momenten gaan weer komen hoor, let maar op.
Houd jullie taai en blijf opgewekt !!
Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR.