Sfeerimpressie Albatros – KCR
Hatsaflats! Nog maar één puntje nodig voor het kampioenschap en het bereiken van de hoofdklasse. Dat laatste zou een unicum zijn in de geschiedenis van KCR. En laten we eerlijk zijn, aan het begin van de competitie zullen weinig mensen verwacht hebben dat dit het uitgangspunt zou zijn van de laatste veldwedstrijd voor het zaalseizoen. Alleen al hiervoor verdienen spelers en technische staf een dik compliment. Maar het karwei nu wel afmaken!
Terug naar afgelopen zaterdag. Op het terrein van Albatros was het gezellig druk. Dat was met name te danken aan de vele, vele KCR supporters die de reis naar Zwijndrecht hadden ondernomen. Prima! Het tweede speelde een moeizame wedstrijd, dat leek niet zo’n gunstig voorteken voor de wedstrijd van het eerste.
Dit ietwat sombere voorgevoel leek bewaarheid te worden in het eerste kwartier van de wedstrijd. Zoals vaker dit seizoen kwam de tegenstander voortvarend uit de startblokken. De thuisploeg liep via 4-1 uit tot 5-2. Maar ook zoals vaker dit seizoen gebruikten onze bikkels de slotfase van de eerste helft om de wedstrijd te laten kantelen. Treffers van Naomi, Thomas en Femke (vandaag soeverein heersend onder de paal) zorgden binnen 5 minuten voor een gelijke stand waarna Panagos KCR op voorsprong zette (5-6). Een ongelukkige valpartij in de verdediging werd vervolgens meedogenloos afgestraft door een Albatros-dame, zodat de rust inging met een gelijke stand. Maar de toon voor de tweede helft was gezet.
Na de rust kwam het aanvalsvak te staan voor het wat meer luidruchtige deel van de KCR-aanhang en dat was zeker geen nadelige situatie. Na de 7-7 begon het hoofdstuk Reinier. Met vier treffers op rij bezorgde hij zijn tegenstander een heel nare middag, waarbij het telkens te vroeg inlopen bij vrije ballen de nodige strafworpen opleverde die koelbloedig werden verzilverd. Tussendoor noteerden we twee doelpunten van Albatros, zodat de slotfase inging met een 9-11 voorsprong. Coach Steven draaide inmiddels op volle toeren en haalde het beste uit zijn ploeg en uit zichzelf. Op het moment dat wij de scheidsrechter iets te nadrukkelijk de helpende hand toestaken liet hij de leidsman weten: ”Niet op letten scheids, deze mensen hebben er geen verstand van…”. Nou vraag ik je toch! Maar het is hem vergeven. Overigens zien wij deze scheidsrechter, dhr. De Pater uit het verre Vlissingen, graag fluiten. Hoe hectisch ook, hij geeft altijd blijk van een goed gevoel voor humor tijdens het fluiten. En zo hoort het!
Albatros maakt 10-11, het is nog niet gedaan. Maar Thomas doet wat hij al zo vaak deed dit seizoen – hij zoekt een plekje vlak voor onze neus met zijn hakken tegen de zijlijn aan en knalt de 10-12 binnen. En wie anders dan Reinier verzorgt het slotakkoord: 10-13, klaar. De druktemakertjes van de C-1 (zij waren ’s ochtends vroeg kampioen geworden en gaan na de zaal de hoofdklasse in, een topprestatie! – zie de foto’s op onze site) begonnen vrolijk te zingen: “Het is stil aan de overkant”. Nu zat de hoofdtrainer van onze kangoeroes toevallig aan die overkant tussen wat mensen van Albatros in en kon dus horen hoe de reacties van het thuispubliek waren op dit mooie lied. Tsja….
De uitwinst bij Kinderdijk in de eerste wedstrijd was heerlijk, maar deze overwinning smaakte wat ons betreft nog beter.
Zaterdag dus een super belangrijke dag voor KCR. Niet alleen het eerste kan kampioen worden. Zoals hierboven vermeld is de C-1 al kampioen, maar ook de C-2 kan zaterdag bij winst tegen ALO de titel binnen halen.
Na het verlies van PKC afgelopen zaterdag heeft de A-1 het lot weer volledig in eigen handen. Nu gaat de laatste wedstrijd uitgerekend tegen datzelfde PKC, dus dit kan in Papendrecht een echte korfbalthriller worden.
En ook het vierde kan opeens weer kampioen worden, aangezien naaste concurrent Oranje-Wit te maken heeft gekregen met een punt in mindering. Is jammer voor de ploeg uit Dordt, maar ja, zo’n cadeautje moet je uitpakken.
Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR.
