Sfeerimpressie KCR – ALO
Onze mooie vereniging bestaat inmiddels al zo lang dat de drie verschillende “bloedgroepen” waaruit KCR ooit tot stand is gekomen geen onderwerp van gesprek meer zijn. Ze zijn ook nog maar nauwelijks herkenbaar. En dat is ook goed. Zaterdagavond was voor een oplettende toeschouwer één van die bloedgroepen toch even herkenbaar. Dat waren de toeschouwers die bij het ontwaren van de zwart-gele ballonnen bij het uitvak (kleuren van ALO) er direct op afliepen om een selfie te maken en een diepe zucht te slaken. Na afloop werd er zelfs een mooi bod uitgebracht op deze ballonnen. In het kader van de AVG kunnen we de naam van deze persoon helaas niet vermelden.
Na afloop van de wedstrijd gemengde gevoelens. Alweer een ruime en onbedreigde overwinning, maar geen demonstratiewedstrijd zoals dat in de vorige twee duels het geval was. Tsja, het blijft gelukkig mensenwerk.
De start was veelbelovend. Zo’n beetje in het eerste fluitsignaal knalde Remon al raak. Ook de 2-0 viel vlot, maar daarna kon er geen echt gat geslagen worden. Dat lag niet zozeer aan de tegenstand van de oudste vereniging van Nederland (ALO is uit 1906…), maar wel aan het gebrek aan echte scherpte in de afronding van onze eerstelingen. Gemiste strafworpen, gemiste doorlopers, nogal wat onnodige aanvallende fouten. Voor ons gevoel stond het op enig moment in de eerste helft drie kwartier 10-8. Door sterk verdedigen van het eerste aanvalsvak kon tenslotte toch de bevrijdende elfde treffer worden aangetekend. Een “lelijk” doelpunt (een heer van ALO lag geblesseerd op de grond) maar een nieuwe regel schrijft voor dat het spel dan niet perse stil gelegd hoeft te worden. En ja, je moet soms meedogenloos zijn.
Na de rust snel op 12-8 en 13-8, waarmee de wedstrijd wel gespeeld was. Wat daarbij hielp waren maar liefst vijf gemiste strafworpen aan de kant van de gasten. Floris-Jan lijkt bij een nare val zijn rug te breken maar staat gewoon weer op. Remon en Mark komen na wat wissels bij elkaar te staan en spelen met driedubbele één-twee combinaties hun tegenstanders helemaal dol, mooi om te zien. FJB maakt nog een beauty, eenhandig doelpunt vanuit een sprong en opnieuw komen alle basisspelers tot scoren. Geheel in de geest van de wedstrijd sluiten we af met een gemiste strafworp.
Conclusie: de twee wedstrijden waarin er beslist geen puntverlies geleden mocht worden werden beide winnend afgesloten – en dat is wat uiteindelijk telt.
Mooi om te zien na afloop: de harde kern van de F3/F4/F5 (zij mochten oplopen eerder die avond) ging onder leiding van onze Griekse international nog even korfschieten op die uitdagend hoge paal. Dit tot groot vermaak van de aanwezige ouders.
Nu op naar de drie finales: DES uit, Vitesse thuis en ALO uit.
Wat gebeurde er verder het afgelopen sportweekeinde? Best veel. De A-1 verloor opnieuw, maar dat deed de naaste concurrent ook, dus nog altijd koploper. De B-1 behaalde heel nuttige punten in de strijd tegen degradatie en de C-1 bleef door een stabiele overwinning keurig in het spoor van koploper KVS. Laatste wedstrijd voor de C-1: thuis tegen KVS.
En de E-6? 11-2 gewonnen.
Wel, na een korte onderbreking gaan we naar de slotfase van de competitie. We zetten in op een kampioenschap voor de C-1, A-1 en het eerste. Ook gaan de E-6 en E-7 als eerste eindigen en blijft de B-1 in de hoofdklasse. En hiernaast zullen er nog wel meer kampioenschappen te vieren zijn. Te optimistisch? Nee, een rotsvast geloof in eigen kunnen.
De Trots van Zuid tenslotte sloeg de zoveelste aanval op de koppositie af met een magisch winnend doelpunt, heerlijk. De Coolsingel gloort!
Kortom, het kan een gedenkwaardig sportjaar worden.
Op naar Delft nu !
Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR