Sfeerimpressie KCR – ONDO
Vaak wordt de eerste veldwedstrijd na de zaal gespeeld onder barre omstandigheden. Regen, wind, zelfs een verdwaalde hagelbui hebben we begin april menigmaal moeten trotseren. En dan vaak samen met wel 13 andere toeschouwers.
Zo niet afgelopen zaterdag. Onder bijna zomerse omstandigheden met redelijk wat publiek langs de lijn mocht ons eerste aantreden tegen Op Naar De Overwinning uit het verre Middelburg (direct tijd voor maar weer eens een huiskamervraag: we kennen natuurlijk nog een ONDO, uit ’s Gravenzande. Waarvoor staat bij die vereniging de afkorting ONDO voor?).
De gasten deden aanvankelijk hun naam eer aan. Na de vlotte 1-0 namen de Zeeuwen al snel het initiatief over en kwam de thuisploeg in het gehele eerste bedrijf niet verder dan drie treffers. Drie ! Van onze huisstatisticus Vincent de K. begrepen we dat dit een evenaring van het “KCR- laagterecord” betekende. Is natuurlijk nog altijd beter dan de grootste nederlaag ooit, maar daarover straks meer. De gasten deden het beter met zeven doelpunten, zodat met een wat magere 3-7 stand de rust werd bereikt. Opmerkelijk was hierbij niet alleen dat Reinier goed was voor drie doelpunten (dus hij verzorgde de gehele KCR-score in de eerste helft) maar dat ook zijn directe tegenstander driemaal doeltreffend was. Dat korfbal een teamsport is hadden beide heren dus niet echt begrepen, maar dat is hun vergeven.
Wat Steven precies in de rust met zijn team heeft besproken wilde hij ons niet vertellen (“Is geheim. Deze aanwijzingen mogen zeker niet bij toekomstige tegenstanders terechtkomen”, aldus onze hoofdcoach) maar de tweede helft leverde een totaal ander spelbeeld op. Eerst was daar onze balgoochelaar Thomas die met twee gave treffers in korte tijd zijn team weer terug bracht in de wedstrijd (5-7). Even later brak bij de stand 6-8 het hoofdstuk Luc aan. In de zaalwedstrijd tegen VEO noemde wij hem nog (in de goede betekenis van het woord) de joker die de wedstrijd voor KCR toen in het slot gooide. Zaterdag was Luc opnieuw beslissend. Eerst bracht hij KCR op gelijk hoogte (8-8), om dit bij een achterstand van 9-10 te herhalen. In de slotfase tenslotte was het opnieuw deze Luc die met twee treffers goed was voor de kostbare 13-11 overwinning. Ook Reinier prikte er tussendoor nog drie in, zodat we te maken hadden met slechts drie doelpuntenmakers. Ook hier een evenaring van een “laagterecord”. Steven echter behaalde zijn 90e overwinning als KCR-coach, zeker geen laagterecord, want dit is meer dan de overwinningen van alle andere KCR-trainers bij elkaar – opnieuw gebruiken we Vincent de K. als bron.
Een heel knappe en kostbare overwinning durven we nu al te stellen. Tjoba immers liet niets heel van Oranje-Wit – en we herinneren ons nog wel hoe onze laatste wedstrijd tegen Oranje-Wit verliep. Dus of er punten tegen deze ploegen gepakt gaan worden, tsja, we gaan het zien. Maar deze twee zitten alvast in de pocket.
Wat valt er verder te vermelden over het afgelopen sportweekend? Natuurlijk de historische gebeurtenis in de Kuip, waar de Trots van Zuid de voormalige godenzonen trakteerde op de grootste nederlaag ooit en definitief van de Olympus afjoeg tot in de diepste spelonken van de onderwereld, waar zij gedoemd zijn om als schimmen tot aan het einde der tijden rond te dolen. Tsja, dat komt ervan.
Zaterdag de leaguefinale, daarna Oranje-Wit uit, altijd lastig.
Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR
