Sfeerimpressie laatste speelronde

Sfeerimpressie laatste speelronde

Mensenkinderen, tsjongejonge, heerlijk. Wat waren er afgelopen weekend veel onvergetelijke momenten op ons prachtige, zonovergoten complex (en dat werd weer eens een keertje tijd ook!). We weten dan ook niet goed waar we moeten beginnen. Stephan in een scootmobiel, het Wonderdoelpunt van Craig, het kampioenschap van de D-1, Mark en Remon die beiden 2 seconden voor hun afscheid scoren….
We kiezen maar voor de traditionele chronologische volgorde.
Op vrijdagavond vond het jaarlijkse bedrijventoernooi plaats. Dit keer streden negen teams om de wisseltrofee. Het team van Erasmus MC trok in de finale tegen OBS De Piramide tenslotte aan het langste eind. “Onze” Pauline de Klerk mocht uit handen van voorzitter Erik de beker in ontvangst nemen. Daarna bleef het nog lang, lang gezellig. Onze speciale dank gaat uit naar de bikkels van het horecateam, die onder redelijk grote tijdsdruk een BBQ voor meer dan 100 mensen wisten te regelen. En natuurlijk dank aan onze scheidsrechters. Het fluiten van een mix van korfballers en niet-korfballers is geen sinecure, dat is een ding dat zeker is. Gelukkig gingen de meeste spelers en coaches prima om met dit gegeven. Heel vervelend was de zware blessure die onze nieuwe trainer, Steven de Graaf, in de loop van het toernooi opliep (afgescheurde Achillespees – gelijk maar weer eens een huiskamervraag: waarom heet deze pees in je hiel nu Achillespees??). Steven, namens heel KCR sterkte en beterschap!
Dan naar de zaterdag. Rond een uur of twaalf een orkaan van vreugdegeluiden op veld 3. Onder de bezielende leiding van Rick en Thom had de D-1 zojuist korte metten gemaakt met naaste concurrent Juliana en op die manier het kampioenschap behaald. Zie de prachtige foto’s op onze site. Let daarbij op de eenheid van tenue bij de coaches, daar is over nagedacht.
En dan gingen we langzaam maar zeker op weg naar de wedstrijd van het tweede. Een aantal spelers begon aan hun laatste wedstrijd in dienst van KCR, maar de meeste aandacht ging toch uit naar het afscheid van Stephan, goed voor 207 duels in het eerste, daarbij 548 keer scorend, waaronder veel, veel beslissende treffers. Goed om te zien dat “Mul” ook zijn laatste wedstrijd wilde winnen. Toen het even minder liep hoorde we daar die bekende aanmoediging richting zijn ploeggenoten die we al zo vaak hoorden: “Hé kom op nou!”. Zo’n tien minuten voor tijd kwam daar de verwachte publiekswissel. Niet verwacht was vervolgens de opkomst van teammanager Craig ….. in een scootmobiel. Daarin mocht de Rocket Man zijn afscheidsrondje rijden, langs onder andere zijn oude ploeggenoten van onze korfbalburen, langs “zijn” B-1 (de ploeg had een prachtig spandoek gemaakt), eindigend in een erehaag gevormd door de gehele selectie.

Stephan, bedankt.

Ook teammanager Craig, het hele seizoen bezig met drinkflessen, shirtjes, scoreformulieren, de geluidsinstallatie, nog meer drinkflessen, het scorebord en nog veel meer zaken, mocht om het feestje compleet te maken een minuutje meedoen. Alle ballen op Craig natuurlijk. De eerste drie schoten waren nog wat laten we zeggen roestig, maar bal nummer vier vloog vanuit een zeker niet makkelijk plek erin. Staande ovatie van iedereen, prachtig moment, werkelijk.

Ook bij het eerste begon een groep spelers aan hun laatste potje, maar met alle respect voor die stoppende of vertrekkende spelers, ook daar ging de meeste aandacht uit naar twee spelers met een bijzondere staat van verdienste voor KCR, duo Penotti, Mark en Remon. En in stijl namen ze afscheid. Mark zag zijn publiekswissel aankomen en liet in zijn laatste actie nog maar eens zijn specialiteit zien: scoren, het moet zo’n beetje treffer 1150 geweest zijn. Ook voor Mark de terecht en langdurige staande ovatie.

Mark, bedankt.

Natuurlijk kan de andere helft van het duo dan niet achterblijven, dus ook Remon nam even later met een doelpunt afscheid – ongeveer nummertje 1040 schatten we in.

Remon, ook jij bedankt.

Ook een aparte vermelding verdient onze interim-trainer (een naar woord trouwens) Wim Diepenhorst, die het aandurfde in een toch onrustige situatie het trainerschap op zich te nemen. Wim ging er in zijn laatste wedstrijd vol voor en ging soms tot het randje om zijn ploeg langszij te krijgen bij GKV dat heel de wedstrijd aan de leiding ging – helaas lukte dat niet.

Wim, bedankt !

Mooie woorden van Erik tenslotte voor alle vertrekkende en/of stoppende mensen. 
Kortom, een waardig afscheid voor iedereen, geheel op de manier die past bij onze mooie vereniging.
En zo hoort het. 

Tot zover,
Kabaalclub Ridderkerk,
Supportersvereniging KCR